คติสุนฺทปาสาทิกา อรรถกถาพระวินัย มหาวรรค ตอน ๑ : หน้า 136/233

ประโยค - คติสุนฺทปาสาทิกา อรรถกถาพระวินัย มหาวรรค ตอน ๑ - หน้าที่ 129 กรรมแล้ว จึงค่อยให้สัญญาบท เพื่อประโยชน์แก่ความดั่งอยู่ในสงวร ต่อไป การดื่มน้ำเมาของเหล่าสามเณร เป็นจิตตะกะ จึงเป็นวัฏฎ แห่งปนุวรฺค ความแปลกกันเท่านั้น. ก็แล้วก็ฉันในอวัตถนาฏนะ พึงทราบดังนี้:- ในอรรถกถาชื่ออรณฺณ ที่กล่าวว่า "สามเณรผู้กล่าวโทษแห่งพระ พุทธเจ้า ด้วยอำนาจแห่งคำเป็นข้าศึกแก่พระคุณ เป็นดังว่า อรณ สมุทสมุทโพธิ์ โอ ดี๋, แห่งพระธรรม ด้วยอำนาจเป็นข้าศึกแก่ธรรม- คุณ เป็นดังว่า สาวกอัปาโล โอ ดี๋, แห่งพระสงฆ์ ด้วยอำนาจแห่งคำ เป็นข้าศึกแก่สงฆ์เป็นดังว่า สุปลิโนโน โอ ดี๋, ได้แก่นิพนธ์า คือ ติเตียนพระรัตนตรัย อันภิญญ์ทั้งหลายอาจารย์และอุปชาทายาเป็นต้น พิพากษาโทษในการกล่าวโทษ ห้ามปรามเสียว่า "เธออย่าได้กล่าว อย่างนั้น" ถ้าเธออภิญญห์หลายกว่ากว่าคำว่าถอยครั้งที่ ๑ ยังไม่ลง เว้น, ภิกษุทั้งหลายพึงให้ฉันหายเสีย ด้วยกันภูมาสนา." [๒๙] ส่วนในมหาอรรถกถาแจ้งว่า ถ้าเธออภิญญ์ทั้งหลาย กว่ากว่าด้วยนั้น ยอมละลิทธ์นั้น, พึงให้ทัณฑมกรรมแล้ว แสดงโทษส่วนเกิน. ถ้ายังไม่ยอมละ ย่อดีติอยยอยู่ยงอย่าง นั้นเอง, พึงให้ฉันหายเสียด้วยลิงคานาสนา." คำแห่งมหาอรรถกถานั้นชอบ. เพราะว่ามนานานี้เท่านั้น อัน พระผู้มีพระภาคทรงประสงค์ในอธิบายนี้. มัยในสามเณรผู้นี้มิฉา- ทิฏฐินี้แน่. อันสามเณรผู้มีบริวารสดฺสดํทิฏฺฐิและอุเจททิฏฺฐิ ชนิดใดชนิดหนึ่ง, ถ้าเธออภิญญ์ทั้งหลายอาจารย์เป็นต้นท่านก็เตือนอยู่