อุโบสถในพระวินัย มหาวรรค ตติยสมันตปาสาทิกา อรรถกถาพระวินัย มหาวรรค ตอน 1 หน้า 233
หน้าที่ 233 / 233

สรุปเนื้อหา

บทความนี้เป็นการวิเคราะห์ความสำคัญของการทำอุโบสถในพระวินัยมหาวรรค โดยเน้นว่าจำเป็นต้องมีความร่วมมือกันในสงฆ์ แม้จะมีความขัดแย้งโลกเล็กน้อย ภิกษุที่มีความเป็นเอกภาพจะต้องปีติในปฏิบัตินี้ เพื่อรักษาความสงบ และช่วยเหลือกันเพื่อสร้างความเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันในชุมชนของพวกเขา ซึ่งเป็นสิ่งสำคัญที่ต้องดำเนินการอีกครั้งซึ่งยืนยันว่าอุโบสถคือการสร้างความผาสุกในชีวิตจิตใจ

หัวข้อประเด็น

-ความสำคัญของอุโบสถ
-การอยู่ร่วมกันในสงฆ์
-บทบาทของภิกษุในสงฆ์
-การรักษาความสงบในสงฆ์

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค - คติสงเสน่ไปสักกิก อรรถกถาพระวินัย มหาวรรค ตอน ๑ - หน้าที่ 226 ของภิษุชาวโกสัมพ์, ๒๕๘๙ เว้นสงฆ์สามคีเห็นปานนั้นเสียดาย ก็แหง ในกาลนั้น สงฆ์พึงทำอุโบสถ สวดว่า สุขาๆต เม ภนต ลูโหม อุชุปปโล สามคีติ อึ่งิ ภิกฺขูเหล่าใด เมื่อมีภิกษุผู้ภาวะการทะเลาะวิวาทกันเล็กน้อย ไม่สำคัญ จึงอุตส่าห์โบสถ์ไว้แล้ว กลับเป็นผู้พร้อมเพรียงกันอีก อภิภาค เหล่านั้น ต้องทำอุโบสถแท้ จะนี้แล อุโบสถขันธ์ธ ครรณา จบ.
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More