คดีสนับปากสกัดา - อรรถกาถพระวินัยมหาวรรค ตอน ๑ : หน้า 190/233

ประโยค - คดีสนับปากสกัดา อรรถกาถพระวินัยมหาวรรค ตอน ๑ - หน้าที่ 183 ย่อมอยู่เฉพาะบนปราสาทเท่านั้น ไม่หยั่งลงไปถึงข้างล่าง แต่ ถ้าปราสาทที่ท่านรอดที่ร่องในเสามากต้น ฝาผนังสูงขึ้นไปเนื่อง เป็นอันเดียวกันไม่รอดทั้งหลาย โดยประกายที่ร่วมในแห่งนิติ ทั้งหลาย สิมย่อมหยั่งถึงภายใน ส่วนสิมที่ผนังพื้นปราสาท เสาเดียว ถ้ามนปลายเสา มีโอกาสอพฤกษ์ได้ ๒ รูป ย่อม หยั่งถึงภายในได้ ถาวรศิลาทั้งหลายในที่เป็นดั่งว่า กระดานเรียบอ่อน ยื่นออกไปจากปราสาทแล้วผูกสิมา ฝาผนังห่ออยูภายใน สิมา ส่วนมาที่มีสนับนั่นจะหยั่งถึงภายในหรือไม่หยั่งไป พึงทราบ ตามที่กล่าวแล้วนั่นแหละ เมื่อจะกำหนดนิมิตภายในปราสาทเล่า อย่างกำหนดฝาและเสาไม้เป็นนิมิต แต่จะกำหนดเสาโล่ศิลาเช่นองค์ไฟไว้ ควรอยู่ สิมาที่กำหนดอย่างนี้ ย่อมมีเฉพาะร่วมในแห่งเสารูมิ โดย รอบของภายในปราสาท แต่ถ้าไฟดาไปปราสาทเป็นของเนื่องถึง พื้นชั้นบน สิมาอ่อมขึ้นไปถึงชั้นบนปราสาทด้วย ถ้าท่านมิได้ในที่ ซึ่งน้ำดำกากาชายคานอกปราสาท ปราสาททั้งหมดอยู่ในสิมา ถ้าพื้นนบนออกเขาเป็นที่รวมแก่โอกาส พออญิขาได้ ๒๒ รูป [๒๒] ผูสิมานพื้นที่นั้น อย่งที่ผูมากลิสาดากวา แม้ว่าภายในเขา สิมาย่อมหยั่งลงไปถึง โดยกำหนดนั่นเหมือนกัน แม้มบุเขา ที่มีสันฐานดังโคนต้นตาลเล่า สิมาที่ผูกไว้ข้างบน ย่อมหยั่งลงไป ถึงข้างล่างเหมือนกัน ส่วนเขาใดมีสันฐานดังดอกเท็ด ข้างบน มีโอกาสอพฤกษ์ได้ ๒ รูป ข้างล่างไม่มี สิมาที่ผูกบนเขา นั่น ไม่หยั่งลงไปข้างล่าง ด้วยประการอย่างนี้ ภูมิสันฐานดัง