อรรถถภาพพระวินัยมหาวร : หน้า 76/233

ประมาณ- ตดสนับป่าลาสักกวา อรรถถภาพพระวินัยมหาวร ดอน ๑- หน้าที่ 69 ผูติดติอตกัมมาวาสานี้ ของภิกษุใด เป็นของที่อาจใครถูกต้องชำรอ คล่องปาก แม้ภิกษุนี้ ก็ถือว่าเป็นผู้อดกลในวรรณะนี้ได้ ฝ่ายภิกษุใด ไม่สามารถสกัดกัมมาวาสด้วยบทยและพังชนะอันเรียนร้อย คือ ว่า พังชนะหรือให้เสีย หรือวาจะอย่างอื่น ว่าเป็นอย่างอื่นไป เสีย เพราะความเจ็บไข้ มีใจ หิริ และสมะ เป็นต้น หรือเพราะไม่ ได้ทำความสงบในในพระเจติ ยกนี้ถือว่า เป็นผู้ไม่สามารถ ภิกษุผู้ออกจากกัน พิงทราบว่าเป็นผู้สามารถในวรรณะนี้ [๔๔] คำว่า สูงโม ถานปเทโพ มีกำวามว่า งสงมั่น ภิกษุนี้พึงให้ทราบ เมื่อหน้าแนี้ พระผู้มีพระภาคตรัสว่า สงุฏฐ มม ภณคุต เป็นต้น เพื่อแสดงข้อที่กุรุ่นควรให้สงทราบ คำว่า อุปสมปุณสมมุตรา มีกำวามว่า เป็นผู้ อุปสมบท แล้ว (ย่อมประพฤติอาจาร) ในกาลเป็นลำดับต่อกันไป คำว่า อนาวา อาจารติ มีกำวามว่า ย่อมทำความละมิด พระปัญญิติ บทว่า อตุลมปูด ม มีความว่า ของยกข้ามเจ้าขึ้นเกิด อธิบายว่า ขอให้ข้าพเจ้า ของจากอุกกุศ ให้ตั้งเฉพาะในกุศลเกิด หรือว่า ของยกขึ้นจากความเป็นสามัญ ให้ตั้งเฉพาะในความ