ความเข้าใจในอุปชามัยและวินัย : หน้า 72/233

ประโยค - ตลอดสนับสภากา อรณถพระวินัยมหาวรร ตอน ๑ – หน้าที่ 65 ถ้าแม้กำลังเข้าไปในบ้านและพบเข้า, [๔๙] ควรจะบอกตั้งแต่ ที่พบที่เดียว. ข้อว่า น สุตสน คณะพุทฺพุทธิ มีความว่า ไม่ไปเพื่อต้องการ อยู่ หรือเพื่อการอกรุ. ในข้อว่า น ทิสา ปกฤมิตพุทฺพุทธิ มีวิริยวิทัรฏิก ผู้ประสงค์จะไป พึงแจ้งถึงกิจการแล้วอ้อนวอนเพียงครั้งเดียว ถ้านำอนุญาต เป็นการสำเร็จ, ถ้าไม่อนุญาต เมื่อเธอสงท่าน อยู่ อุทเทสติที ปริจฉา กัมมวฏฺฐานติ ไม่สำเร็จ (เพราะ) อุปชามัยเป็นคนโง่ไม่เฉียยแฉลม ไม่ออมให้ไปเช่นนั้น เพราะมุ่ง- หมายจะให้อยู่ในสำนักงานของตนเอง, เมื่ออุปชามัยเช่นนี้แม้ห้าม จะขึ้นไป ก็การ. ข้อว่า อูฐฐานสุข อาคมณฑพุทฺพุทธิ มีความว่า พึงรอนหยาย จากความเจ็บไข้, ไม่ควรไปข้างไหนเสี่ยง. ถ้ามีภิกขูอืนเป็นผู้พยาบาล พึงหยามามอบไว้ในมือของเธอ แล้วเรียนท่านว่า “ภูกึ้นี้ยัก พยาบาลของรับ” แล้วจึงไป. อุปชามัยวัดถตกา จบ. [สัทธิวาทิรกิจวัดตกา] พึงทราบวินิจฉัยในการอูปชามัยประกฤติชอบในสัทธิวาหริก ต่อไป :- ข้อว่า สงุกเหตุฯพบ อนุกเหตุฯพบ มีความว่า อุปชามัย