คติประจำใจจากสถากา : หน้า 103/233

ประโยค - คติประจำใจจากสถากา อรรถถากพระวินัย มหาวรรค ตอน ๙ - หน้าที่ 96 คือความดีดี เครื่องจำเชื่อกดีดี ที่จำคือบ้านดีดี ที่จำคือฉันดีดี ดีดี ที่จำคือเมืองดีดี การควบคุมด้วยบุรุษดีดี ที่จำคือบนกดีดี ที่จำคือวิบดีดี จงนำไว้ ผู้ใดทำอย่าง หรือดัด หรือแก้ หรือเปิด เครื่องจำชนิดใดชนิดหนึ่ง ในบรรดาเครื่องจำเหล่านี้ หนึ่งไป ซึ่งหน้า หรือไม่มีคนเห็น, ผู้บ่นถึงความนับว่า "การแทก ผู้ แหกเรือนจํา." เพราะเหตุนั้น การแทกโฉลนเหล่านี้ ทำเอาที่จำคือวีป ไปยัง ทวีปอื่นๆแล้วก็ได้ ไม่ควรให้บวช. ฝ่ายผู้ใดที่มีโจร แต่ไม่ยอมทำผิดกรรมอย่างเดียว ถูก อิสระซึ่งหลายมีจุนของพระราชเป็นต้น จองจำไว้ ด้วย หมายไวว่า "เมื่อกีการจองจำไว้เช่นนี้ ผู้มีอะไรหนีไม่ได้ จักทำการ ของเรา" ดังนี้ก็ดี ผู้ที่แม้หลายเครื่องจำไป ก็ควรให้บวช. ฝ่ายผู้ใดรับขาดบ้าน นิคม และท่า เป็นต้น ด้วยส่วย ไม่ ส่งส่วยนั้นให้ครบ ถูกส่งไปยังเรือนจำ, ผู้ซึ่งหนีมาแล้ว ไม่ควร ให้บวช. แม้ผู้ใดรอมเก็บทรัพย์ไว้ เลี้ยงชีวิตด้วยอิสรภาพเป็นต้น ถูก ใคร ๆ ส่อเสียใส่โทษเอาว่า "ผู้ได้บุญสมทรัพย์" แล้วถูกจองจำ, จะให้ผู้บวชในฉันนั้นเอง ไม่ควร. แต่จะให้เขาชี้หนีไปแล้วบวช ในที่ซึ่งไปแล้วกันดาล ควรอยู่. ในอั้งว่า น ภิกวน ลิขิโต เป็นต้นนี้ มีวิจัจฉว่า บุคคลที่ชื่อว่าผู้ร้ายซึ่งถูกเขียนไว้ จะได้แก่ผู้ร้ายซึ่งถูกเขียนไว้ว่า "พบ