การบวชและลูกหนี้ : หน้า 105/233

ประโยค - คำว่า น ภุญเวช อินทโย เป็นต้น มีวิจฉว่า หนึ่งที่ บิดาคงปูขนมญูด กันเผาไปดีดี หนึ่งที่บุตรดูดงกดีทรัพย์ บางอย่าง ที่มารดคำนอมบุตรใดไว้เป็นประกันแล้วมิมเอาไปดีดี บุตรนั้นชื่อว่าลูกหนี้ บุตรนั้นต้องรับหนี้นั้นของชนเหล่าอื่น เพราะ ฉะนั้น จึงชื่อว่าลูกหนี้ [๒๕] แตญาดีอัน ๆ มอบบุตรใดไว้เป็น ประกัน แล้วมีทรัพย์บง องอย่างไป บรมนันไม่อัจว่าเป็นลูกหนี้. เพราะว่าจะญาติอัน ๆ นั้น ไม่เป็นใหญ่ที่มอบบุตรนั้นไว้เป็นประกัน ได้ เพราะเหตุนี้ จะให้บุตรนั้นบวร สมควรอยู่ จะให้บุตรนอก จากนี้บวร ไม่ควร แต่มญาติสาโลทิฐทั้งหมดของเขารับใช้หนี่ แทนว่า "พวกข้เจ้ารับรับใช้, ขอท่านโปรดให้บวชเกิด" หรือว่า ชนอื่นบางคนหืออาจารสมิตของเขาแล้วกล่าวว่า "อย่าทำงั้นให้ เขาบวชเถิด ข้าพเจ้าใช้หนี้แทน" ดังนี้ สมควรให้บวชได้. เมื่อ