คติสมัยตำสากรีกอรรถกถาพระวินัยมหาวรรค ตอน ๙ : หน้า 66/233

ประโยค - คติสมัยตำสากรีกอรรถกถาพระวินัยมหาวรรค ตอน ๙ - หน้าที่ 59 นะก็ พึงถวายบาตรของตนแก่ท่าน รับบาตรนั้นมา. ข้อว่า น อุปชุนายสุทธิ ภวนาสุทธิ อนุตรนา กถา โอปะเตตุพุทพะ มีความว่า เมื่ออุปชาลังกำลังลุ่มอยู่ในละแวกบ้าน หรือในอื่นๆ เมื่อตำของท่านยังไม่บูร ไม่ควรพูดสรอเรื่องอื่นขึ้น. ก็แลตั้งแต่บัดนี้ไป ในที่จะห้ามไว้ด้วย น อักษร (ที่แปลว่า ไม่ หรือ อย่าง) ในที่นั้นทุกแห่งพิธีทราบว่า เป็นอาบัติ ทุกกฎ. จริงๆ อยู่ เป็นธรรมานั้นน่ะ. ข้อว่า อาปุตุตตามุตา ภวนาสุทธิ มีความว่า เมื่ออุปชาลาย์ กล่าววาจาใกล้ต่ออาบัติ ด้วยอานาจปกไสมัสสิกบาบ และทุจูลาล สิกาบาบทเป็นต้น. บทว่า นิวนตภุโล ความว่า ๑๗๓ พึงห้ามเป็นสงฆ์อย่างนี้ว่า "พูดเช่นนี้ควรหรืออับ?... ไม่เป็นอาบัติหรือ? แต่ตั้งใจว่าจักห้ามแล้ว ก็ไม่ควรพูดคะท่านว่า "ท่านผู๋หญิงอย่าพูดอย่างนั้น." ข้อว่า ปรมุตตะ อานุติวา มีความว่า ถ้าบ้านอยู่ไกลหรือ ในบริเวณก vincีน ไข้ พิกลจากบ้านเสื่อม. ถ้าบ้านอยู่ไกลไม่มีใคร มากับอุปชาลาย์ ควรออกจากบ้านพร้อมกับท่านนั้นแล้ว แล้วเอาจิว ห่อมตะสะพายริบมาก่อนแต่กลางทาง. เมื่อกลับอย่างนี้ มาถึงก่อน แล้วพึงทำวัตรทุกอย่างเป็นอัน. สองบทว่า สินัน โหว มีความว่า เป็นของชุม คือ เป็นโยก เหงื่อ. ข้อว่า จิตริคุตี กุญแจ อุตสาหตุวา มีความว่า พิง