แนวทางปฏิบัติของสามเณรตามพระวินัย ตติยสมันตปาสาทิกา อรรถกถาพระวินัย มหาวรรค ตอน 1 หน้า 47
หน้าที่ 47 / 233

สรุปเนื้อหา

เนื้อหานี้พูดถึงการปฏิบัติตามพระวินัยของสามเณร โดยเน้นการเว้นจากกรรมไม่ดีต่างๆ เช่น คดีเท็จ ดื่มสุรา และการบริโภคอาหารผิดเวลา รวมถึงคำแนะนำเกี่ยวกับการเรียนรู้สิกขาบทให้ครบถ้วน นอกจากนี้ยังถือว่าสามเณรควรมีจิตใจที่มุ่งมั่นในการปฏิบัติตามหลักธรรมเพื่อความสำเร็จในการบรรพชาสูงสุด อันเป็นแนวทางในการดำเนินชีวิตตามหลักพุทธศาสนา โดยอ้างอิงจากพระบาลีและอินทรีกถา เรื่องราวนี้มีความสำคัญต่อการปฏิบัติในชีวิตประจำวันของสามเณร

หัวข้อประเด็น

- การเว้นจากกรรมไม่ดี
- การรักษาสิกขาบท
- การศึกษาและปฏิบัติตามพระวินัย
- ความสำคัญของการบรรพชาสูงสุด

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค - ดวงสว่างเดชชาติสักกาย อรรถถาวรพระวินัย มหาวรร ตอน ๓ - หน้าที่ 40 เว้นจากกรรมมิใช่พรหมธรรม ๑ เว้นจากคดีเท็จ ๑ เว้นจากดื่มน้ำเมา คือ สุราสมะเมรัย อันเป็นที่ตั้งแห่งความ ประมาท ๑ เว้นจากบริโภคอาหารผิดเวลา ๑ เว้นจากฟ้อนรำประโคมและการเล่น ๑ เว้นจากการทัดระเบียบดอกไม้ของหวานและเครื่องทานเป็น ฐานแต่งตัว ๑ เว้นจากนอนบนที่นอนสูงที่นอนใหญ่ ๑ เว้นจากรับทองและเงิน ๑ ส่วนในอินทรีกถา พระอรรถกถากล่าวว่าแม้จะมีการให้ สิกขาบทเหมือนการให้สารนะอย่างว่านี้ อภัย ภานเจอ อติญาณโม ยาวชีวิต ปาณาติปาตา เวรมณี สิกขาบท สุขมามิ ดังนี้ [๒] แม้ว่าขึ้น ก็ไม่มีบาลี ทั้งไม่มีในอินทรีกาถังหลาย เพราะฉะนั้น ควรแสดงแต่พอสมควรเบา จริงอยู่ บรรพชาสำเร็จด้วยสมณะ เท่านั่น ส่วนสิกขาบททั้งหลาย อันสามเณรควรตราเพื่อสิกขา ให้บรรจุอย่างเดียว เพราะฉะนั้น เมื่อสามเณรไม่สามารถจะเรียน สิกขาบทเหล่านั้นตามนัยซึ่งมาในพระบาลีได้ จะบอกแต่เพียงใจความ ด้วยเภทอย่างใดอย่างหนึ่ง ก็ครร. และสามเณรยังไม่รู้สิกขาบทที่ตน ควรศึกษา ยังไม่ลดในกาารบรรพชงามฎี บาตร และวีรการื่น ๑. หมวดคฤ ป. ม. ๑๓๐ ๒. สามเณรก็มีกำลังภูมิเดียวกัน
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More