ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - คติสมุนไพรสำหรับ กั๊ก พระวิเนียมหาวรรณ์ ตอน ๑ - หน้าที่ 163
สองพูว่า ผาสุ โหติ มีความว่า ความสำเร็จ มีด้วย
อำนาจแห่งการได้เฉพาะซึ่งสมะและวิปัสสนา อันที่จริง พระโสภาบัน
ย่อมไม่ได้เลยดังรับหรนี้ พระสภาถามพระกรุณามีพระ
อรหันต์ ก็มิได้ บุคคลผู้ปกติได้สมาธิหรือวิปัสสนาแก่อนักกล้า
แล้ว ย่อมไม่ได้รับยำนี้ อันคำที่จะพึงกล่าวย่อมไม่มีในพาลปฏูชน
ผู้ล่ะเลยกับมุงฐานเสียแท้ แต่ว่า สมณะกิฏิ วิปัสสนาก็ดี ของภิกษุ
ใดแล ยังเป็นอุปชาคต้อน อภิสูเจียมอได้บริหารนี้ แต่ปวารณา
สงเคราะห์ พระผู้มะภาคได้ทรงอนุญาแตกกิฐแกรือพระและ
วิปัสสนาย่อนี้เท่านนั้น เพราะเหตุนี้ บุคคลนี้ แม้ม็อาจารย์
ปวราแล้วไปแล้ว ด้วยอึด ๓ เดือน จะทำความฤทธิ์ว่า “เมื่อ
ใด ภิกษุให้สันสรวยสมควรจกา เมื่อฉันนั้น เราก็อคสัมฤกษณ์นั่น
อยู่” แล้วไม่อึ่นสอยุจฉงนักอาสาหทุนมินดี ก็พี่เดือน ๘ อีก
ก็คริ. แต่ถ้าในอาสาหมาส อาจารย์ไม่มา ควรไปในที่ซึ่งตน
จะได้ณิยะ
[อาณุสสาวนกาว]
**๑๑** สองพูว่า โคดุณปี อนุสาสวุตู มีวามว่า เรา
อนุญาตให้กิฏฐระบูโคดสวรประกาศอย่างนี้ว่า “ผู้มีชื่ออย่างนี้พึง
อุปสมบทแก่พระมหากัสสะปะ”
สองพูว่า ทวด อนุสูสานน มีความว่า เราขออญาตให้
ภิญญุทำการสวดประกอบอุปสมบทปกปิดจะ ๒ คนรวมกันได้ อธิบาย