คตยสนับสนุนสภากา อรรถถาพพระวินัยมหาวรรค ตอน ๑ : หน้า 82/233

ประโยค - คตยสนับสนุนสภากา อรรถถาพพระวินัยมหาวรรค ตอน ๑ - หน้าที่ 75 อุปสงฆ์ได้ทราบว่ามี "อยู่ในสำนักงานของภิษัชหลายเป็นสภาของเรา จะพึงออกโทษให้นั้น." ถ้าถึงอย่างนั้นแล้ว ท่านก็ไม่ออมอดโทษ ให้, พึงอยู่ในที่นั้นเสร็จเถิด, ถ้าไมอยอยู่ในที่นั้นได้ด้วยโทษมีข้าว แหงเป็นต้น. จะมึงวัดที่อยู่เดิมนั้นแล้ว ถือฉันสวยๆในสำนักงาน อีกก็ควร. วิจินฉันในการสังบังคับแท่นนี้. [วาดตัวองค์เป็นเหตุระงับนัยจากอาจารย์] บรรดาองค์ ๖ ซึ่งเป็นเหตุให้มีระงับนัยจากอาจารย์ ในองคูนี้ คือ อาจารย์หลีกไปเสียดีก็มีวิจารณ์ว่า อาจารย์ยังองค์บอดกลอง แล้วหลีกไป บางองค์ไม่บอดกลอง. ถึงอันเดวาสึกเป็นอย่างนั้น เหมือนกัน. ในอาจารย์และอันเดวาสึก ๒ ฝายั้น ถ้อนได้เวลาศิกว่า "ผมอยากไปที่โน่น" ด้วยครนิยกเฉพาะบาง อย่างอรั บ " และเธออาจยามว่า "จักไปเมื่อไร ?" จึงตอบ ว่า "จักไปในเวลาเย็น หรือจักลูกขึ้นไปกลางคืน" ก็อาจารย์ รับว่า "ดีละ" นิЫระงับในทันที. แต่ถ้าเธอว่ารว่า "ผม อยากไปที่โน่น ขอบั" อาจารย์ตอบว่า "เธอจำเที่ยวบินมณฑด ที่บ้านโน่นก่อน ภายหลังต้องรู้" และก็ยืนรับว่า "ดีแล้ว" ถ้า เธอไปจากบ้านนั้น เป็นอันไปด้วยดี, แต่ถ้าไม่ไป นิЫไม่ระงับ. ถ้าแม้ เมื่ออันเดวาสึกกล่าวว่า "ผมจะไป" แต่ถอารย์สังว่า "อย่าพึงไปก่อน กลางคืนหรือกินแล้วจึงคอยร" ดังนี้ ครับ หรืออีกกันจิงไป. เป็นอันไปด้วยดี, ถ้าไม่ไป นิЫไม่ระงับ. แต่สำหรับอันเดวาสึกผุไม่บอกลาอาจารย์ก่อนหลีกไป นิЫระงับใน