พระวินัยมหาวรรค ตอน ๑ : หน้า 168/233

ประโยค - คิดสมันป่าสักกิ อรรถภาพพระวินัยมหาวรรค ตอน ๑ หน้า 161 บางคนเรียกเข้าหมูแล้วก็เป็นอันแล้วไป บางคนเป็นอันเรียกเข้าหมูแล้ว ใช้ไม่ได้."" เนื้อความแห่งพระนานั้น จักมีแจ้งในอนาคตานั้นแน่ ด้วย ประกาศนี้: หัตถจิณนานาวิตถูฏา จบ. [นิสสยคณกอญญ] ในคำว่า อลุซีบ นิสสยาว วณฺฒู นี้:- บทว่า อลุซีบเป็นอุฏฺฐีติค่ติด ใช้ในรถแห่งอุฏฺฐีติค่ติ. ความว่า ภิกษุทั้งหลายพึงปรกอบคุณผลอันอันปกุฏฺฐีติ. คำว่า ยาว ภิกษุสดภคฺดํา ชานามีความว่า เราจะทราบ ความที่ภิกษุผู้ไม่สันเสวนาเป็นผู้ถูกส่วนกับภิกษุทั้งหลาย คือ ความเป็น ผู้เมาอายเพียงไร. เพราะเหตุนี้ ภิกษุผู้ฐานะใหม่ แม่นิกบงฺไร ๆ กล่าววา "ภิกษุ เธองมาถือสัตย์" ดังนี้ พึงพิจารณาข้อ ที่ภิกษุให้สันเสวนาเป็นผู้มีความเมาอาย ๔-๕ วันแล้ว จึงอ่อนอันอิสรย์. ถ้าได้ฟังในสัปดาห์แห่งภิกษุทั้งหลายว่า "พระธรรเป็นอันสัตย์" เป็นผู้ ปรารถนาถือไว้ในวันที่มาทีเดียว, ฝ่ายพระธรรกล่าวว่า "คุณจง รอๆก่อน คุณอยู่จตุุ" ดังนี้ แล้วตรวจดูอาจจะเสีย ๒-๓ วันแล้ว จึงให้อิสรย์, การทำอย่างนี้ ย่อมควร. โดยปกติ ภิกษุไปสู่สถานที่เป็นที่อันอิสรย์ ต้องอิสรย์ในวัน นันทีเดียว, แม้วันเดียว ก็ภูมิไม่ได้. ถ้าไปปฐมยาม อาจารย์ไม่มี