คดีสมบาปสำหรับภิกขิ์และอรรถาภาพพระวินัย : หน้า 202/233

ประโยค - คดีสมบาปสำหรับภิกขิ์ อรรถาภาพพระวินัย มหาวรรค ตอน ๑ - หน้าที่ 195 อวิปวาทสมา ไม่พึงถอนเมื่อลิขสิทธิ์สมาเหมือนกัน แต่ต้องยืนอยู่ในสมา ถอมขนสมา ถามขนสมาเทียม ต้องยืนอยู่ในสมาออกจากนี้ ถอมสมาออกจากนี้เหมือนกัน ภิฏุกทั้งหลายอ่อนถอมสมาด้วยเหตุ ๒ ประการ คือ ๑๖๒ เพื่อจะทำสมาที่เล็กตามปกติให้ใหญ่ขึ้นอีก เพื่อประโยชน์แก่การขยายอาวาสออกไปบ้าง เพื่อจะร่มสมาที่ใหญ่โดยปกติให้เล็กลงอีก เพื่อประโยชน์แก่การให้โอกาสแห่งวิหารแก่กุฏิส่วนอื่นบ้าง บรรดาสิมา ๒ ชนิดนั้น ถ้าภิกษุทั้งหลายรู้จักทั้งสมาและอวิปวาทสมาไซร้ เธอจักอาเพื่อจะถอน และเพื่อจะผูก. อันนี้รู้จักสมา แม้ไม่รู้จักอวิปวาทสมา จักอาเพื่อจะถอน และเพื่อจะผูก. ไม่รู้จักสมา รู้จักแต่วิปวาทสมาเท่านั้น จักยืนอยู่ในที่ซึ่งปราศจากความรังเกียจ มีสนามเด็ด สนโฬ่ และโรงอุโบสถเป็นต้นแล้ว บางทีอาเพื่อจะถอนได้ แต่ถ้าไม่อาเพื่อจะผูกได้เลย หากจะผูกไซร้ จะพิ้งกระทำความบกพร่องแห่งสมา กระทำวัดที่อาให้ไม่ได้ เพราะเหตุนี้ ภิกษุไม่มีรู้ว่า ไม่พึงถอน. ฝ่ายกิริยาหาสัยไม่รู้ว่าจัก ๒ สิมา, ภิกษุเหล่านั้น จําไม่อาจจะถอน จำไม่อาจจะผูกเป็นแท้. จริงอยู่นี้ ชื่อว่าสามานี้ ย่อมไม่เป็นสมา ด้วยกรรมสมบูรณ์อาจด้วยความสามานี้แห่งศาสนาบ้าง และภิกษุทั้งหลายผู้ไม่รู้จักสมา. ไม่สามารถทำกรรมวาจา เพราะฉะนั้น ภิกษุไม่รู้จักสมา ไม่พึงถอนสมา อันสมานั้น อันภิกษุรู้จักดีเท่านั้น พึงถอนด้วย พึงผูกด้วย.