ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - ตัดสนับป่าศักดิ์อรรถถาวร ตอน ๑ - หน้าที่ 66
พึ่งทำการช่วยเหลือและอุดหนุนเธอด้วยกิจกิ่วทาสเป็นต้น ในกามี
อุเทสเป็นต้นนั้น อุเทสนี้ได้แก่ภิบความแห่งนี้. โอกาสนั้น ได้แก่การกล่าวว่า 'จงทำ
อย่างนี้ อย่างนั้น' ในเมื่อเรื่องยังไม่เกิด. อนุสัญญานั้น ได้แก่
การกล่าวว่าอย่างนั้น ในเมื่อเรื่องเกิดแล้ว. อีกประการหนึ่ง เรื่อง
จะเกิดหรือไม่เกิดก็ตาม การกล่าวว่ารั้งแรก ชื่อโอวาท กว่า
กล่าวรำพึง หรือ ศุภคาสนี.
ข้อความ สลด อุปชมนายสสุข ปุดใด มีความว่า ถ้า
อดีตกามารมย์ มีเนี่เหมือนกันทุกแห่ง. สมบูรณามแม่อัน ชื่อว่า
บริรม. ความค้นคว้าอูบายซึ่งเกิดขึ้นโดยนิยมอ่อนธรรม ชื่อว่า
ความขาวขยาย ในสภาวิหาริวัดวาร (๒๒) ถกกานี้ไป วัดร
ตั้งแต่ให้ไม่มีฝน ถึงที่สุดเดิมน้ำในหมอชะระ อุปชมนายควรทำแก้
ทำแก้สภาวิหาริกเฉพาะผู้เป็นไป. อนึ่ง ก็ภูมิเทียวเพื่อจะบ่งความ
กระสั้นเป็นต้น แม้สภาวิหาริกไม่เป็นไป. อุปชมนายก็รวมทำแท้.
ข้อความ จิริจ รชเนตน มีความว่า เมื่อได้ฟังอุปชมนาย
อุปชมนายว่า "พึ่งอย่างนี้" แล้วจิ้ม คำที่เหลือ พิงทราม
ตามบัยกล่าวแล้วนั่น.
สภาวิหาริกวัดตถกา จบ.
[สัมมวณตนายกช]
ข้อความ ณ สมุมา วัดตุณฏี มีความว่า ไม่ทำอุปชมนายวัตร
ตามที่ทรงบัญญัติไว้ให้เต็ม.