การศึกษาและการฝึกอบรมในพระศาสนา : หน้า 48/233

ประโยค - ดัดสนับสนับสักกาะ อรรถถาถพระเวนิ มหาวร ดอน ๑ - หน้าที่ 41 และการนั่งเป็นต้น และในวิธีมีคีมและฉันเป็นอาทิเพียงใด ยังไม่ควรปล่อยเธอไปสุ่ฉัน หรือที่แจกสกา หรือสถานเช่นนี้เพียงนั้น ควรให้เธออยู่ในสำนักงานนั้น ควรสงเธอเหมือนเด็กอ่อน ควรบอกสิ่งที่ควรและไม่ควรทุกอย่างแก่เธอ ควรแนะนำเธอในอภิสมาวิจารณ์มีนู่หม่เป็นต้น แม้สามนานนั้นแลว่า ควรเว้นให้ใกล้ชั่งนาสั่งนะ ๑๐ ที่พระผู้มีพระภาคตรัสไว้ข้างหน้าอย่างนี้ว่า "ภิกขุทั้งหลายเราน่าดีใจน่ะนะสามารถเหรอผู้ประกอบด้วยองค์ ๑๐" ดังนี้ ทำอภิสมาวิจารณ์ให้บริบูรณ์ พิศาให้ดีในสิ่ง ๑๐ อย่าง นะก็แปล บรรพชาวนิฉัน จบ [ภัททวคิสนายกวัดฯ] หลายบทว่า มยู่ โบ ภูอุวะ มยะ โณ. อีกอย่างหนึ่ง มีความว่า ความทำในใจโดยแยบคายของเรา อธิบายว่า เพราะความทำในใจโดยแยบคายของเราป็นเหตุ ครับเปลี่ยนวจี คำว่า มยู่ (เป็นอนิทิตติคตา) ในบทว่า อนุปปตตา นี้อีก (เพราะ มยู่ เป็นสามสัมพันธิจะได้แล้ว) บทว่าภททวคิสน้อย มีความว่า ได้ยว่า สายเหล่านั้นเป็น ราชญามาร ผู้มีความเจริญด้วยรูปร่างและจิต เที่ยวไป ด้วยดุษณกัน เป็นวกเดียวกัน เพราะฉะนั้น ท่านจึงเรียกว่า "ภททวคิตย์[๒]" โว อักษรในบทว่า เทนน โว ดังนี้ สักวินิบาต. ๓. มหาวกค. ปทม. ๑๒๗. ๒. ประะในอรรถกถา๓เป็น มยุ โยนิโสมณฑิรา เพราะ--- เมื่อเปล่าเสร็จแล้วเอาเป็นนับตั้งอีกครั้งว่า ข้อว่า มยุ โยนิโสมณฑิรา ความว่า-----