การศึกษาและการเข้าใจพระธรรม : หน้า 37/233

ประโยค - คตดสนับสนับจากอรณถวาย พระวัดพระเนวมัวรร ตตอน ๑ - หน้าที่ 30 บทว่า สมุทปรู่ คือ ได้ทำคิด. บทว่า พาหุลสิก ได้แก้ ผู้ปฏิบัติ เพื่อประโยชน์แก่ความเป็น ผู้มีจรรยาสมากเป็นต้น. บทว่า ปาริภิณฺวณฺโณ ได้แก้ เป็นผู้คลายเสียวแล้ว คือตกเสียว แล้ว เสื่อมเสียวแล้ว จากความเพียร. สองบทว่า อาวตฺโต พาหุลสยา ได้แก้ ผู้วิ่งมาเพื่อ ประโยชน์แก่ความเป็นผู้มากด้วยปัจจัยมีจรรยาบัน. หลายบทว่า โอหํถ ภิกฺขเว โสตฺ มีความว่า ภิกษุทั้งหลาย ท่านจงเฝ้โสต คือทำโสตนตรีให้หย่อนหน้า เพื่อฟังธรรม. ด้วยสองบทว่า อมตมธิคํ พระผู้มีพระภาคทรงแสดงว่า พระนิมพนพานเป็นธรรมไม่อาย เราได้รับรสแล้ว. บทว่า จิรยาน คือด้วยความประพฤติที่ทำได้ยาก. บทว่า ปฏิปทาย ได้แก้ ด้วยข้อปฏิบัติที่ทำได้ง่าย หลายบทว่า อธิษฐานณํ โมหโน มีความว่า ท่านทั้งหลาย จำได้อยู่ คือสิ่งเห็นอยู่หรือ (ซึ่งภายเห็นในนี้) ของเรา. บทว่า เอวรูป ภาสิตมตํ ได้แก้ ความเผลอกล่าวเห็นปานนี้. ข้อว่า อกุจิโ โณ ภควา ปญฺญู สงฺขาปฏิ คี ฯ มี ความว่า พระผู้มีพระภาคได้ทรงอาให้ภิกษุบาญวิจิตรทรงว่า พระ องค์ได้เป็นพระพุทธเจ้าแล้ว. บทว่า อจกุรณี [๘๕] พระผู้มีพระภาคตรัสหมายเอาดวงตา คือ ปัญญา. ต่ออากัปไปทุกบท ว่าโดยใจความเฉพาะบทแล้ว