คติสนับสนุนบทกวีภาค 5 อรรถถคพระอวินัยมหาวรรค : หน้า 50/233

ประโยค - คติสนับสนุนบทกวีภาค 5 อรรถถคพระอวินัยมหาวรรค ตอน 1 - หน้าที่ 43 บทว่า สุมนาโล ได้แก่ผู้มีใจประกอบพร้อม ด้วยปีติและโสมัส บทว่า มินน ใจแก่ผู้มีใจ อธิษฐานว่า ใดก็โถะไม่ครอบงำ สองบทว่า อุณทาริ อุดุจอเร มีกว่าว่า เรือนไฟลูกโพลง บทว่า ชฎิล เชื่อมกับบทว่า ภณดติ หลายบทว่า อภิณหาสุต อจฺฉิโญ น โหนตุ มีกว่าว่า เปลวไฟแห่งมนิศาสไม่รุ่งเรือง มีสถครุครุป บทว่า ผลิเอวคุณโย คือวิตรรธะเหมือนแก้วผลัก บทว่า องค์ศรีสุทฺธ มีกว่าว่า พระผู้มีพระภาคทรงพระนามว่า อั้งศรีส เทพฤๅพระองค์เป็นเนตสร้าแห่งอร่อแร่ศรี แห่งพระผู้มีพระ ภาคผู้ทรงพระนามว่า องค์ศรีสพระองค์นั้น สองบทว่า อภิฤกษุตาย รตฺตฺยาม มีความว่า เมื่อราตรีสิ้นไป มากแล้ว อธิษฐานว่า ยังเหลืออยู่น้อย บทว่า อภิฤกษคุณญาณ คือวิจารณะงาม ได้เกิดวิจารณะนำ ชอบใจนัก บทว่า เกลอกบุปิ ได้แก่ล้นล้น คือล้นเชิง ชฏิลอุ รจักษะ หมายถึงรังสีแห่งวรรณะของท่ามมหาราช ทั้ง ๕ กล่าวว่า ปุณฺณวิถีม ภูมิภีกิ ๑. ตั้งเคราะห์ให้ทับปลงเป็นบรมวัฏจักร ก่อนแล้ว จึงใช้สรรพนามโยคตามบรรทัดที่หลัง องค์ํ ในวิเคราะห์นี้สังวาสว่า คตศัพท์ ภูจํวิถีไปพุทธหนึ่ง