ศึกษาความหมายการทำสังกรามในน้ำ : หน้า 205/233

ประโยค - คติสมุดปาสิกา ถกรถกาพระวินัยมหาวร ค ตอน ๑ หน้า ที่ ๑๙๘ โดยสภาพของตนเท่านั้น, จะทำสังกรามทั้งปวงในแม่น้ำนี้ ย่อมควร แก่ในทะเลและชาดสระ มีมเหมิอเหมือนกัน. ก็บรรจาคะทะเลและชาดสระนี้ ที่ชื่อ ชาดสระ เป็นทะเล ที่ผู้ใด ผู้หนึ่งได้ดูคำไว้ เป็นบ่งที่เกิดเอง เติมด้วยน้ำซึมมาโดร่น. [๑๒๙] พระผู้มพระภาครับทรงห้ามขอทที่แม่น้ำทะเลและชาด- สระเป็นพิทักษ์า อย่างนั้นแล้ว เมื่อจะทรงแสดงกำหนดแห่งอภัย- สมในแม่น้ำทะเลและชาดสระเหล่านี้อีก จึงตรัสว่า นทิยา วา ภิกขุขา เป็นอทิ วิจฉันในคำนั้น ข้อว่า ย มหสิ มคุสุ สมนุตา อฏุกกเขา มีความว่า สถานที่ใดกำหนดด้วยว่าน้ำสาดโดยรอบ แห่งมัชชนุมบูร (คือรังขุมชาตกลาง) ก็สังเกตุขยะี่พังวัดสาด อย่างไร ? นักแสดงสับดูกลับมามิฉันใด มหสิ มคุสุผู้แรง พึงเอามือถอนหรือกำรายซัดไป ด้วยแรงทั้งหมด ฉันนั้น น้ำ หรือรายที่ซัดไปอย่างนั้น ตกลงในโอกาสใด โอกาสนี้ เปนอุปทุกเขบ หนึ่ง ภิกษุผู้ฉลาดถามยอยู่ในอุปทุกเขบนี้ ย่อมทำกรรม ให้เสีย. บริษัทขายออกเพียงใด. แม้มาย่อมขายออกไปเพียงนั้น. เฉพาะอุปุกเขบปหนึง จากที่สุดโดยรอบแห่งบริษัทเป็นประมาณ. แมในชาดสระและทะเล ก็นี้แหละ ก็แลรดแม่น้ำ ทะสระ และทะเลเหล่านี้ ถ้าแม่น้ำไม่อาบกินไป, สงืนงอย ในที่พึ่งปวง ตั้งแต่ต้นน้ำจรดปากน้ำ, ขึ้นชื่อว่าการทำสมามด้วย อ๒ น่ำว่าบรูษุผูแรงยามกลาง.