อรรถกาธะพระวินัย มหาวรรค ตอน ๑ : หน้า 194/233

เนื้อหาจากภาพที่ได้ OCR มา: ประโบค - คติสมมั สัปดากา อรรถกาธะพระวินัย มหาวรรค ตอน ๑ - หน้าที่ 187 [บทที่ ๑๘๗] วิจินฉัยในบทว่า นทีปรี This ต่อไป:- ที่ว่า ฝัง เพราะเหตุว่า ก็ดังว่า ถามว่า กันอะไร? ตอบว่า กันแม่ค้า ฝังแม่น้ำ ชื่อบทปรา ความว่า ซึ่งสิสมครอบฝังแม่น้ำ นั้น. [๑๐๐] ก็คือชนะแห่งแม่น้ำ ในบทว่า นทีปรี นี้ มีนัยดัง กล่าวแล้วในบทมีมติฉันเอง. ข้อว่า ยกฤสฺฐ ฤษฺฐา วา มีความว่า ในแม่น้ำใด มี เรือสัญจรไปมาเป็นนิยฺย ที่ทำให้หลายยังเป็นสถานที่ผูกสิมา, เรือ ใด โดยกำหนดอย่างเลิกที่สุด พอทานไปได้ ๑ คนทั้งคนพาย, กี ถ้าเรือนั้น เขานำไปข้างเหนือหรือข้างใต้ ด้วยอรณิยกิจเฉพาะบาง อย่างเพื่อล้งการจะกลับบ้างอีกดีดี ถูกพวกโมคลึงไป แต่งได้ คืนเป็นแน่ดี, องิเรือใด ถูกพายเชือกบาด คันชักออกไปกลาง แม่น้ำ พึงนำกลับคืนมาได้แน่นอนดี, เรียน ย่อมเป็นฤดูกาล อีกเทียว. เรือเข็นขึ้นบนใวในเมื่อนั่งลงวดีดี เรือดั่งเขาเอาสิ่ง ของเป็นต้นว่า ปูนขาวและน้ำชื้นบรรจบกันดีดขีด จัดเป็น ฤดูกาลได้, ถ้าเรือแตก หรือมีแนวกระคานกรอกออก ย่อม ไม่ควร. แต่พระมหาปฏิทะเดราะกล่าวว่า "แมหากว่า ภิกฺษุหลาย ๓. ภิกฺษุและ โยชนฺยา แก่ปริปยว่า อชฺฌฏฺฐรฺโก ว่าเป็นปราณ (มิใช่ปรา ที่หมาย เอาชฺฌงํ) ถ้าพระแพงอสมํพูฑฺฒะ ดังนั้นน่ะเปล่าว่า สีงสอว่า ครบฺม ก็ เพราะช่วยค้อม, ถามว่า ย่อมค้อมอะไร? ตอบว่า ย่อมค้อมแม่น้ำ สีงสอว่า ซึ่งสมอคงครองแม่น้ำ อย่างที่ปรา สมาคํ. ซึ่งที่ปรา สมํนั้น. อธิบายว่า ซึ่งสมอคค้อมแม่น้ำอยู่ องิ่ง บากตรงนี้เป็น นทีปริสม แต่ ยุ. และ สี. เป็น นทีปริส สือในอรรถกถาด. (Note: The content is a scanned excerpt from a Thai Buddhist scripture, and the OCR transcription aims to capture all the readable characters accurately.)