ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - คติยืนตบปาสก้า อรรถถอดพระวินัยมหาวร คอน ๑ - หน้าที่ 37
กุลบุตรเหล่านี้ทั้งหมด ได้การฟังเห็นปานนี้ อาศัยชื่ออาจารย์ผู้เป็นกัลยาณมิตรให้ จึงได้สำเร็จ ไม่ได้อาศัยแล้วหาสำเร็จไม่, เพราะเหตุนี้ อุปฺมาเชิงวรกว่าอัชฌาเท่านี้แก่น่า, องี้ เม่ือปลุกผสมเสร็จแล้ว ควรใช้มันผงหรือธารทิพย์และร่างกายกำจัดกลิ่นกุหลาบสิ้่นเสียแล้ว พึงได้รับผ้ากาสะะ ๓ ครั้ง หรือ ๒ ครั้ง หรือครั้งเดียวก็ได้. แม้ว่าอาจารย์หรืออุปฺมาเชิงจะไม่มอบให้ในมือของเขา จะนุ่งห่มให้เสร็จเดียว ข้อต้นก็สมควร แม้ว่า จะสั่งอันอื่นเป็นกุฏุมาตา กม อยู่ตาม อุปฺมาเชิง ว่า "ผู้มีอายุ ท่านนั่งถือเอาผ้ากาสะเหล่านี้ นุ่งห่มให้ผู้นี้", หรือจะสั่งกุฏุมาตนั้นและว่า "เธอนั่งถือเอาผ้ากาสะเหล่านี้ ไปนุ่งห่มควรทุกอย่าง." จริงอยู่ ผ้ากาสะ นั้นทั้งหมดเป็นอันกุฏุมาตาเทียว ให้แล้ว, แต่ถนุ่งห่มหรือผ้าห่มอันใด โดยไม่ไส้้ง, พิงเปลื้องผุ่งหรือผ้าห่มนั้นเสียแล้วให้ใหม่. เพราะผ้ากาสะที่ภิกขุให้ด้วยมือของตนหรือด้วยสังกั้นั้น จึงควร, ที่ภิญญาไม่ไดให้ไมควร, แม้ว่าผ้ากาสะนั้น จะเป็นของเขาเอง ก็ต้องเป็นเช่น นั้น, และจะต้องกล่าวอะไรในผ้ากาสะที่มีอุ้งชายาเป็นมูลเล่า. นี้เป็นวินิจฉัยในข้อความ "พึงให้ปลดผมและหนวดก่อนแล้ว ให้ผู้นุ่มผ้ากาสะ ให้ทำอุฎฐารสง่เจริญบา" นี้.
[๒๔] ข้อว่า พึงให้ไหว้ทัฬฬกัณฑ์หลายเป็นคัน มีความว่า ภิกุเหล่าใด ประชุมกันในที่นั้น พึงให้ไหว้ทัฬฬกัณฑ์เหล่านั้นแล้ว ลำดับนั้น พึงให้กุฏุมาตประคองอัญชลีแล้วบอกว่า เอต อเวที