ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค- คตัสสนับสาเกา อรรถถาพระวิษณุ มหาวรรด ถอน ๑- หน่ที่ 31
เป็นคำคั่น ๆ ทั้งนั้น ว่าโดยต่างแหล่งอธิบายอนุสนิทและคำประกอบ
พิธีทราบตามที่กล่าวแล้วในอรรถกถาแห่งมัชฌิมญาณ ชื่อปัญญา-
สุทน์ เถิก. และตั้งแต่บนี้ไป เมื่อข้าเจ้าจะอธิษฐานน้ำใจของมหาชาน
ผู้ขาดต่อความผิดพลาดเกินไป จำต้องไม่พรรณาสัตตุตถกา จัก
พรรณนาเว้นเท่านั้น.
ข้อว่า สา ว สุต สายสมโภ อุปสมฺปา อโหสิ มีความ
ว่า ในวันพึ่งเดือนแปด เมื่อพระผู้มีอายุโกทัญญะกับทวาสินแปด
โกฎิ ตั้งอยู่ในโสดาปัตติผลแล้ว พระวาจานั้น ส ซึ่งสำเร็จด้วย
พระพุทธพจน์ของพระผู้มีพระภาคว่า "ท่านจงเป็นภิญญาเกิด" ดังนี้
ได้เป็นเอกภิญญูอุปสมฺปา ของพระผู้มีอายุนน.
ในคำว่า อด โณ อายสมฺมโต จ วุปสมฺปา เป็นดัง ม มีวิจัยว่า ในวันแรมค่ำหนึ่ง คงตาเห็นธรรมได้ก็เกิดขึ้นจากพระวุฏฺฐิ
ในวันแรม 2 คํา ได้เกิดขึ้นแก่พระภิกษุธรร ในวันแรม 3 คํา
ได้เกิดแก่พระมหานามเถระ ในวันแรม 4 คํา ได้เกิดขึ้นแก่พระอัครสาวก-
เถ ระ. ก็แต่อภิษฐานอธิบายถึงในบรรพกฎของภิญฺหาหลายนี้
พระผู้มีพระภาคได้เสด็จอยู่ภายในวาระเท่านั้น. เมื่อมลินแห่ง
กมมุฏฐานเกิดขึ้นก็มิได้ว่า ก็ได้เสด็จลงมาทางอากาศแล้วทรงชำระเสีย.
ก็แลในวันแรม 5 คํา แห่งปักขันพระองค์ให้เธอทั้งหมดประชุมพร้อมกัน-
แล้วตรัสสอนด้วยอนุตตสา เพราะเหตุนี้ พระธรรมสักกากราจึง
กล่าวว่า อติ โณ ภควา ปญฺญาว คีต เป็นดัง.
๑. ป. สุ. ๑๔๕๔, ๒. อนิพตลักษณสูตร มหาวคฺคู ปจฺม ๒๔.