พระวินัยมหาวรรค ตอน ๓ : หน้า 116/233

ประโยค - คติสนับสนับสจิกา ธรรมากพระวินัยมหาวรรค ตอน ๓ - หน้าที่ 109 เสด็จออกจากกรุงราชคฤห์หลีกจากริภัท ทำในพระหฤทัยว่า "เราเมื่อเดินทางวันละ โยชน์ ๒ เดือนถึง กรุงบิพผสณฑ์ ซึ่งมีระยะทาง ๖๐ โโยชน์จากกรุงราชคฤห์." [๒๗] เพราะเหตุนี้ พระธรรมสังฆากรจึงกล่าวว่า เยน กิโลดตุ สตน จาริก ปูฏม์ คังนี้. ก็แต่ครั้นเมื่อพระผู้มพระ- ภาคเสด็จออกไปแล้วอย่างนั้น พระอุทยานะระกะกำจัดกิจในพระ- นิจกนั่นของพระเจ้าสุโขทัยโรมมหาราช จำเดิมแต่ว่า พระผู้มีพระภาค เสด็จออก พระราชาทรงอังคาสพระเรวะแล้วทรงเจิมบาตด้วยกระแจะและ บรรจุพระกระยาหารอย่างสูงสุดจนเต็ม มอบถวายในมือพระเถระ ว่า "ท่านจักถวายแด่พระผู้มีพระภาค." แม้พระเถระย่อมทำตาม รับสั่งทั้งนั้น. พระผู้มีพระภาคเสวยบิณฑบาตของพระราชาท่านนั้น ในระหว่างรwart ด้วยประการฉะนี้. ฝ่ายพระเถระในเวลาสงเคราะห์ทุกวัน ได้พูดพระราชาว่า "วันนี้พระผู้มีพระภาคเสด็จมาเท่านี้," และได้ปลูกความเชื่อในพระ ผู้มีพระภาคให้เกิดขึ้นแก่เจ้าคณะแห่งหลาย ด้วยถนปฏิสังขดด้วย พุทธคุณ. เพราะเหตุนี้แล พระผู้มีพระภาคจึงตั้งท่านไว้ในอัตคัด- สถานที่ "ภิกษุทั้งหลาย บรรดาภิกษุทั้งหลายผู้งสกุลให้ลื่นไหล ซึ่งเป็นสาวกของเรา กาฯทายปีนี่ยม." ดังนี้ ฝ่ายเจ้าคณะเล่า เมื่อพระผู้มีพระภาคยังไม่เสด็จถึง จิ้ง