ปริญญาคูผู้เข่า และการศึกษาธรรม : หน้า 57/233

ปริญชาคูผู้เข่า ไม่มีวันนักถึงฝังในอิริยสมัยซึ่งเป็นวิสัยแห่งญาณ เมื่อมองไม่เห็นโดยธรรม จึงถามว่า "ท่านอาจารย์ กระผม" ขอถามแก้สารเมื่อในรราชานี้ยังอยู่หรือ?" ได้ฟังคำตอบของท่านว่า "ไม่มี ผู้มีอายุ" และว่า "ลักษณี" มีท่านนี้แหล จึงได้ทำกิศิฎไว้ว่า "ผู้มีอายุ ลักษณีเหลวไหลไม่มีแก่นสาร นี้ในพวกเรา ผู้ใดพบนอมธรรมก่อน ผู้บังคงบอกแก่ฝ่ายหนึ่ง" เพราะเหตุนี้ พระธรรมส่งหาคาถาจึงกล่าวคำเป็นต้นว่า "ท่านทั้ง ๒" ได้ทำกิศิฎกันไว้." ติดวิภาพิตต์ ใบลักษณะแห่งจิตบูรณ์ ผู้ศึกษาพึงทราบในบท ทั้งหลายว่า ปลากเดน อภิญญเดน เป็นดัง คำนี้ว่า อดิ์- เกษ อุปาณด มคดี เป็นคำแสดงเหตุแห่งการติดตาม จึงอยู่ มี คำที่ท่านอธิบายไว้ดังนี้ว่า "อยากะแหนนเลย เราพึงตามคิดกิฎิบุญ" ไปข้างหลัง ๆ เพราะเหตุไร ? because of that วิญญาณของความคิดไป ข้างหลัง ๆ นี้ เป็นทางที่มีความต้องการหลายรู้เข้ามาแก่ อธิบายว่า เป็นมรรค อนุชหลายผู้มีความต้องการรู้แล้ว และดำเนินเข้านั้นแล้ว อีกอย่างหนึ่ง พึงเห็นความในคำนี้ว่าจา "ขึ้นชื่อว่า นิพพาน อันตราทั้งหลายผู้มีความต้องการ รู้จนแล้วว่า มีอยู่แน่นอน ด้วยอนุโมนอย่างนี้ว่า "เมื่อความตายมี ธรรมที่ไม่ตายก็ต้องมีด้วย