การค้นหานิพพานและปัญญาในพระธรรม : หน้า 58/233

ประโยค - ตดสนิทปดสถา กระทาคพระเวนย์มหาวรรด ตอน ๙ - หน้าที่ 51 อย่านะนั่นเลย เราเมื่อสวองหาคือเมื่อค้นหา นิพพานนั่น พึงตามติด ภิกษุนี้ไปข้างหลังๆ หลายบทว่า ปัญญาไต๋ อายุต ปฏิญญมี มีความว่า พระ อัสสช์ผู้มีอายุ เข้าไปนั่งจัดจังงับแห่งใจแห่งหนึ่ง ซึ่งมีประกอบดัง กล่าวแล้วในสุขนิภันดร แม่สารีบุตรกล่าว ยืนอยูเวลาว่า "ยัง ไม่ใชเวลาที่จะถามปัญหาหก่อน" เพื่อจะนำพญุตตาปฏิปูติ จึงถวาย น้ำอันบนโตน แก่พระเณรผู้สรีราฃติกิจแล้ว [๗๒] กระทำ ปฏิสนธิภาวะพระเณรผู้สัมผัสและเท้าแล้ว ถามปัญหา. เพราะเหตุนี้ พระธรรมอังคาราว่าอัจ โฉ สารีบุตโต ปริพุทธโฒ เป็นดัง. สองบทว่า ณ ยุทย สกโภมิ ตัดวา น เต อุ สกโภมิ แปลว่า สำหรับท่าน เราไม่อาอ. แต่ว่า พระเณรถึงปฏิสัมภิทาญาณในธรรมวินนี้ จะอาอ เพื่อแสดงธรรมเพียงเท่านี้หามิได้ โดยที่แท้ ท่านคิดว่า "เราจับปลุก ความเกรงในธรรม แก่ผู้อื่น" ได้อธ้อบอิ๋ทรงแสดงธรรมในพุท - วิสัยโดยอาการทั้งปวงไม่ใช่สือล (ของท่าน) จึงกล่าวอย่างนั้น. บากกล่าวว่า เศษม ๆ เหตุปุปวา มีความว่า เบญจขันธ์ ชื่อว่า ธรรมีเหตุเป็นแก่เกิด. พระเณรแสดงทุกสังฆ แก่สารีบุตร นั่นด้วยกัน. บากกล่าวว่า เตศ เหตุ ตลคโต อาน มีความว่า สมุทัยสัจ