คติสมัยนป่าสักก์: อรรถาธิบายพระวินัยมหาวรรค : หน้า 163/233

ประโยชน์ - คติสมัยนป่าสักก์ อรรถาธิบายพระวินัยมหาวรรค ตอน ๑ หน้าที่ 156 มีหูเหมือนช้าง คือมาดตามพร้อมด้วยใบอูใหญ่อูบ้าง, มีหูเหมือนหนูหรือมีหูเหมือนค้างคาว คือมาดพร้อมด้วยใบอูเล็กบ้าง, คนมีแต่ช่องหู คือปราสจากใบ มีแต่ช่องหูเท่านั้นบ้าง, คนมีหูขวางกว้างบ้าง, แต่ชนาดโยนก ไม่จัดเป็นคนประทุษร้ายบริษัท, เพราะว่าการเจาะหูกว่านั้น เป็นประเพณีของเขาโดยเฉพาะ. คนเป็นโรคริดสีดวงในหู คือมาดพร้อมด้วยอู่น่าเป็นนิบย่าง, คนมีหูเป็นน้ำวน คือมาดพร้อมด้วยหูน้ำเหลืองไหลออกทุกเมื่อนั่งบ้าง, คนมีหูตรง คือมาดพร้อมด้วยใบชู่นกปลาอัขละ "พลอำสำหรับรถอกอาหารโกบ้าง. คนมีหูเหลืองเกินไปบ้าง, แต่จะให้คนมีตาเหลืองดังน้ำผึ้งบาว, คนไม่มีตาบ้าง, คนมีน้ำตาไหลบ้าง, คนมีตาแทกบ้าง, คนมีประกอบด้วยโรคงาให้ลูก (คือคนแต่) มี ขีด ๆ จริงบ้าง ๑. ตามนโยบาย แปลว่า จริงอยู่ หูชั้นนั้นเป็นสภาพโดยเฉพาะของชนชาติใดนั่น. ๒. โคคุดนาทิพาย.