คติสนับสัปทักษิณ ธรรมะพระวินัย มหาวรรณ์ ตอน ๑ ตติยสมันตปาสาทิกา อรรถกถาพระวินัย มหาวรรค ตอน 1 หน้า 185
หน้าที่ 185 / 233

สรุปเนื้อหา

บทนี้กล่าวถึงการกำหนดเขตสีมาของวัดและบทบาทของภิฏกุในกระบวนการนี้ โดยมีการนัดหมายประชุมเพื่อเสริมสร้างความเข้าใจในหมู่ภิฏกุและป้องกันการออกนอกเขตที่กำหนดในขณะทำสมาธิ ซึ่งสะท้อนถึงความสำคัญของการรักษาขอบเขตในด้านศาสนาและการปฏิบัติธรรม เข้าสู่หลักธรรมที่มีความเข้มข้นในวัดต่างๆ

หัวข้อประเด็น

-กำหนดสีมา
-บทบาทของภิฏกุ
-การประชุมในวัด
-การรักษาเขตสีมา
-ความสำคัญของสมาธิ

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค - คติสนับสัปทักษิณ ธรรมะพระวินัย มหาวรรณ์ ตอน ๑ - หน้าที่ 178 เขตกำหนดสีมาแห่งวัดที่อยู่บน ๆ เวลสันนิกรมของวัดที่ อยู่ทั้งหลายผู้กล้า เวลอุปวงแรมก็นั่งสมาธิของวัดที่อยู่ทั้งหลายที่ไม่ ได้รับสีมาเสีย จนสมบูรณ์ไม่เป็นที่ท่องเที่ยวของภูมิทั้งหลายผู้จิก ไปนิด ถ้าประสงค์จะผูกสีมาในเขตตำบลนั้น วัดที่อยู่ เหล่าใด ในเขตเขตนั้น ผูกสีมาแล้ว พึงส่งข่าวแก่ภิฏกุทั้งหลาย ในวัดที่อยู่เหล่านั้นว่า เราทั้งหลายผูกสีมา ในวันที่ ท่าน ทั้งหลายอย่ากออกจากเขตกำหนดสีมาเองตน ฯ. วัดที่อยู่เหล่าใดในเขตเขตนั้น ไม่ได้ผูกสีมา พึงนิมนต์ภิฏกุ ทั้งหลายในวัดอัศจรรย์นั้นให้ประชุมรวมเป็นหมู่เดียวกัน พึงให้นั้น ฉันของภิฏกุทั้งหลายผู้คร่ำเคยกันมา ถ้าปรารถนาจะกันเขต แม้เหล่านั้นไว้ภายในสีมา ไภฏกุเหล่านั้นออคมา เมื่อไม่มา ต้องนำนั้นมา." ฝ่ายพระมหาปุฏกเกตรกล่าวว่า "นี้ชื่อว่ากำเขตต่าง ๆ ย่อมเป็นเช่นกับสีมาเหล่านั้นให้ครอบกัน ฉันทะและปรารถนาก็ย่อมไม่มา จากเขตนั้น ๆ แต่ภิฏกุทั้งหลายผู้ยึดอยู่ในนิมิตต้องมา ดังนี้ แล้วกล่าวเสริมอีกว่า "ในเวลามณฑลิสมันสร้างวงสถาม การ มาดังมา ไม่มาก็มา ของภิฏกุเหล่านั้น ย่อมควร; แต่ในเวลา สมตืวิปวาสสีมา ภิฏกุทั้งหลายผู้อยู่ภายในนิมิต ต้องมา, เมื่อไม่มา ต้องนำฉันมา" (๑๒๒) ก็เมื่อภิฏกุทั้งหลาย ประชุมกันแล้ว ฉันทะของภิฏกุผู้คร่ำเคยกันฉันทะได้มามาแล้ว อย่าง
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More