คดีสมุนไพรสภากา ธรรมอภิวาท พระวินัยมหาวรรค ตอน ๑ : หน้า 201/233

ประโยค - คดีสมุนไพรสภากา ธรรมอภิวาท พระวินัยมหาวรรค ตอน ๑ หน้า ๑ ๙๔ สมานสังาสสกสมานั้น ย่อมครอบถึง กีบรรดาสมาส ๒ อย่างนี้ สมานสังาสสกสมอมาเมื่อไปตามธรรมดาวของตน ส่วนวิปวาส- สมา ย่อมไปเฉพาะในที่ซึ่งสมานสังาสสกสมไปถึง ทั้งการ กำหนดนิมิตของวิปวาสสมาน จะมีแผนกันที่หวังได้ ใน สมา ๒ ชนิดนั้น ถ้าในเวลาสมิติวิปวาสสมามีบ้านอยู่ วิป- วาสสมามัน ย่อมไม่ครอบถึงบ้านนั้น อง์ ถ้าสมดิสสมาแล้ว บ้าน จึงตั้งลงภายหลัง แมบ้านนั้นย่อมมันเป็นสมาทด้วย เห็นอย่างว่า บ้านที่ตั้งลงภายหลัง ย่อมมันเป็นสมาด้วยกัน ใบ่นอาจอย่า บ้านที่ตั้งลงก่อน ขยายอออกไปในภายหลัง ย่อมันเป็นสมา ด้วย ก็ฉันนั้น. แม้ในเวลาสมิติสกสมา เเรือนทั้งหลายเขาทำไว้นะ เสร็จแล้ว ทั่วความผกใจว่า "เรามั้งหลายก็เข้าไป" ก็มี แต่ มนุษย์ทั้งหลาย ไม่เข้าไปดีดี้ ที่บ้านเก่าพร้อมทั้งเรือนด้วย ไปใน ที่อื่นเสดิอ ดี. บ้านนั้นไม่จัดเป็นบ้านเลย สมัยอ่มครอบถึง. แต่ ถ้าแม้สกุลหนึ่ง ที่เข้าไปแล้วดีดี ก็มาแล้วก็มีอยู่ บ้านนั้นคง เป็นบ้าน, สมัยอ่มไม่ครอบถึง. [วิธีตอนสมัย] วนิจฉาในข้อว่า อเดชญ ปน ภิกขเว ตติวิวาร อภิบุวาโล สมณดูโพ นี่อ่:] ถ้านภิษณุจะถอนพิ้งจักวัตร วัดในการถอนนั้นดังนี้ อัน ภิษฺฎุยุนอยู่ในขันธ์สมา ไม่พึงถอนอภิวาปสมา, ยืนอยู่ใน