คติสมับนป่าสักกี : หน้า 162/233

ประโยค - คติสมับนป่าสักกี อรรถกถาพระวินัยมหาวรรค ตอน ๑ หน้าที่ 155 ด้งลำไผ่ (เป็นกระบอก) คือต่อประกอบด้วยศีรษะเช่นกับปล้องไม้ไผ่ อย่างเรื่องบ้าง มีศีรษะเป็นง่มบ้าง มีศีรษะเป็นเจ๋ง คือต่อประกอบ ด้วยศีรษะอันมุ่งลงไปข้างตั้ง ๔ ข้างใดข้างหนึ่งบ้าง มีศีรษะเป็น แผลบ้าง มีศีรษะเน่าบ้าง มีผมเป็นหย่อม ๆ คือตามพร้อมด้วยผมที่ขึ้นในที่นั้น ๆ เช่นกับข้าวลำในกระทงานที่สดวักคิ้นบ้าง มีศีรษะเน่าไม่มีผมบ้าง มีผมหายแข็ง คือมาตามพร้อมด้วยผมเช่นกันกับเปรดตาลบ้าง มีผม ขาวด้วยผมหงอกแต่กำเนิดบ้าง มีผลเป็นปกติ คือมาตามพร้อม ด้วยผมเหมือนเปลวไฟจบบ้าง มีผมบนศีรษะเวียน คือมาตาม พร้อมด้วยผมวิ่งทั้งหลายมีปลายชึ้นเป็นขบ เมื่อบน เช่นกับขวัญในตัวโค บ้าง มีขนกี่เนืองเป็นอันเดียวกับผมบนศีะะะะ คือตามพร้อมด้วย หน้าผากดั่งพุ่มด้วยร่างแข็ง มีคิ้วติดกันบ้าง ไม่มีขีว่าง ม มีคิ้วคล้ายดังบ้าง [๑๐๕] มิตาใหญ่มากเกินไปบ้าง มิตาเล็กเกินไป คือมาตามพร้อม ด้วยตาทั้ง ๒ เข้านับช่องในหนังสือที่ขนงคิ้วเขามาด้วยข้าง มีตาสอง คือมาตามพร้อมด้วยตาใหญ่ข้างหนึ่ง เล็กข้างหนึ่งบ้าง มีวงตาดำไม่เสมอ คือตามพร้อมด้วยวงตามไม่เสมอกันอย่างนี้ คือข้างหนึ่งสูง ข้างหนึ่งต่ำบ้าง คนตาเหล่าบ้าง คนมตาลึก คือมี หน่วยอปรกูในเหมือนโบป่าในบ่ออันลึกบ้าง คนมตทะเลออก คือมีหน่วยตายื่นออกเหมือนตาแห่งปูบ้าง