คติษมั่นปฎาสิกา: อรรถคาถาพระวินัย มหาวรรค ตอน ๑ : หน้า 166/233

ประโยค - คติษมั่นปฎาสิกา อรรถคาถาพระวินัย มหาวรรค ตอน ๑ - หน้าที่ 159 บ้าง, คนมีเล็บดํา คือประกอบด้วยเล็บเนํามีสีดำบ้าง, คนแม้นทั้ง หมดนี้เป็นคนประทุษร้ายบริษัท, คนประทุษร้ายบริษัทเห็นปานนี้ ไม่ ควรให้บวงช. ว่า ก โลฯ มีความว่า คนตาบอดตาใส่ หรือคนมีขุ-- ประสาทอันต่อมเลือดเป็นต้นจี้เสี้ยมตามที่ ผูใดมองไม่เห็นด้วยตา ทั้ง ๒ หรืออาจเดียว ผู้นั้นไม่ควรให้บวง. แต่ในมหาปจิรกถกถ้า คนตาบอดข้างดิษเรียกว่า กนละ คนตาบอด ๒ ข้าง สงเคราะห์ด้วยอันธะ คนมืด. ในมหาธรรกาถกแก้ว "คนบอดแต่กำเนิด เรียกว่า อันธะ" เพราะเหตุนัน คำแนมทั้ง ๒ ย่อมถูกโดยปริยาย. คนม้องอยดดี คนแท่งอยดดี คนบังอยดดี สื่อว่าคนอ่วย. บรรดาอวัยวะทั้งหลายมีอันเป็นต้นเหล่านั้น ส่วนใดส่วนหนึ่งของผูใด งอปรากฏ ผู้นั้นชื่อคนอยด. คนเขาพับดีด [๐๘] คนแข็งก็ดีดี คนมึงจูงเทวด เพราะ มีเท้าหกตรงกลาง คือเดินด้วยท่านกลางแห่งเท้าก็ดี คนมีปลาย เท้าพับ เพราะมีเท้าหกปลาย คือเดินด้วยเท้าหนอปลายดี คน เดินเขย่งเฉพาะด้วยปลายเท้าดี คนเดินเขย่งด้วยส้นเท้าดี คนเดิน เขย่อยส่วนนอทแง่เท้าดี คนเดินเขย่อยด้วยส่วนในแง่เท้าดี คนเดินเขย่อยด้วยหลังเท้าทั้งหมด เพราะมีขอเท้าทั้ง ๒ หักออกบนดี ชื่อว่าคนะรดอก, คนชนิดนี้แม้งทั้งหมด เป็นคนระอกแน่ ไม่ควร ให้บวง.