ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - คติสมุนป้าสาที่กิรา อรรถกถาพระวินัย มหาวรรค ตอน ๑ หน้า 113
มหาชนได้ฟังข่าวว่า "ได้นินว่า พระเจ้าสิทธิสัตตคุมารี เสด็จ
เกี่ยวกับนาฏนาถ" จึงเปิดหน้าต่างในปราสาทสี่ชั้นเป็นต้น ได้เป็นผู้กล้
กู้อื่นเพื่อจะเห็น
ฝ่ายพระเทวี ผู้นำดารพระลูด ทรงจินตนาว่า "ได้นิน
ว่า พระลูกเจ้าเสด็จถึงไปด้วยพระยานมีสุวรรณสิวิกิเป็นต้น
ด้วยพระราชานุภาพใหญ่ ในพระนครนี้แหละ บัดนี้ ทรงปลอกพระเกศา
และพระมัสสุเสีย ทรงผ้าสะพัด มีรัชโบว์ในพระหัตถ์ เสด็จ
เที่ยวบินนด." พระองค์จะทรงงงามไหมหนอ หรือว่าไม่ทรง
งงาม." จึงทรงเปิดพระสีบัญชารทองพระเนตร ทรงเห็นพระผู้มีพระ-
ภาค ซึ่งงามส่งด้วยพระพุทธศรี ทรงยังนารวิธีทั้งหลายให้โอกาส
ด้วยพระสีรัธิรัสดิ์อัญรุ่งอักษรด้วยรัศมีนานา จึงทรงชมพระโฉม จำเดิม
但พระองค์ลิศนึงฝพระบาทด้วๅว์ๅ คาด อันมีนา ว่า นรีสี-
าคา [๒๖] แล้วเสด็จไปฝ่าพระราชา กราบบังคมองมูลแต่พระราชา
ว่า "พระลูกเจ้าของฝ่าพระบาท เสด็จเกี่ยวบื่นนินดา" พระ
ราชาชนรัสดีกว่านั้น ทรงสุดพระทุกข์ ลงทางร.ตจัดพระภูมิให้
ศรุกด้วยพระหัตถ์ รีบด้วนเสด็จออกไปโดยเร็ว ประทับเบื้องพระ
พักตรพระผู้มีพระภาค ทูลว่า "พระเจ้าข้า ทำไมจึงทรงยังหมอฉัน
ให้ได้อาเิน่า พระองค์เสด็จเที่ยวบินนินดาบเพื่อประโยชน์อะไร ?
พระองค์ได้เป็นผู้มีความสำคัญอย่างนี้ว่า "ภูมิมีประมาณเท่าไรก็อาจ
ไม่ได้หรือ?"
พระผู้มีพระภาคตรัสว่า "มหาปิริต การเที่ยวบินนินดานี้"