คติสมุน ปาสากิ อรรถกถาพระวินาย มหาวรรค ตอน ๑ หน้า 128 : หน้า 135/233

ประโยค - คติสมุน ปาสากิ อรรถกถาพระวินาย มหาวรรค ตอน ๑ หน้า 128 ได้ทำแล้ว ดังนี้ เป็นผู้ใคร่จะตั้งอยู่ในสงสารอีก กิจคืออินทสนาม ยอ่มไม่มี พึงให้สรรนะหลากหลาย พึงให้อุปนิษฐานแต่เถิง ซึ่งองค์นุ่มนิ่ม อย่างเดียวเท่านั้น ส่วนสักขภาพทั้งหลายย่อมสำเร็จด้วยสาธุการนันเอง จริงอยู่ สรณคมน์ของสามเณรทั้งหลายเป็นเช่นกับกรรมวาณาในอุปสมบทของภิษุทั้งหลาย [๒๖] เพราะเหตุนี้ คีต ๑๐ เป็นอันสามเณรแม้นี้สมมานแล้วแท้ เหมือนอุปัชฌาย์สมฺฤทธิ์อภิณญฺจิกอฺสัมฤทธิ์ สมาภานแล้วจะนั้น แม้เป็นเช่นนี้ คีต ๑๑ ก็อาจให้ถือ เพื่อทำให้นั่น คือต้องรับอันอธิบาทดํา ให้เอามาในวาสุขาอีกตื่นเถิงในวาสุขานายกาหลัง ถ้าเธอรับสมณะในวาสุขานิอากาศหลัง ลาถ้อนสงผึ้งอโลกให้ สามเณรอ่อนเป็นผู้ดูแลนะ คือล้วนเป็นผู้ครานาสนาลเสย ในเพื่อทิณฑหวาน ด้วยวัตถุเพียงหนูสั่น ๑ ในเพราะอพรหมจรรย์ ด้วยปฏิบัติผิดในมรรคใดมรรคหนึ่งใน ๓ มรรค ในเพราะมุสาวาท เมื่อคุณกล่าวเท็จ แม้ว่าความเป็นผู้ประสงค์หัวเราะเล่น ส่วนในเพราะคืนนำมา เป็นอาบัติอิติย่งเกุ้นผู้แม่ไม่รู้ดื่มน้ำมาจําเดิมแต่เถา ฝ่ายสามเณร ต้องรู้แล้วดื่ม ถึงต้องศิลกา ไม่รู้ไม่ต้อง ส่วน ๕ สิกขาบทนอนอันนี้เหล่าใด ของสามเณรนั้นบรรดามี ครั้งเมื่อสิกขาบทเหล่านั้นทำลายแล้ว เธอนิภฺฐมคุฬาไม่พึงนาสนาน พึงลงทัณฑกรรม แล้วเมื่อสิกขาบทอันนิภฺฐิได้ให้ถอนดี ยิ่งมิให้ได้ดี คือจะทัณฑกรรม ย่อมครู แต่ว่าสิ่งปราบด้วยกันฯ