พระธรรมปิฎกฐฺ ฐานปริทัศนาแปล ภาค ๖ - หน้าที่ 12 : หน้า 14/297

ประโยค - พระธรรมปิฎกฐฺ ฐานปริทัศนาแปล ภาค ๖ - หน้าที่ 12 นกก. พวกข้าพเจ้าจักตั้งอยู่ สูงฉันจึงออกนั่น กล่าวว่า "ถ้าเช่นนั่น ดีจะ " จิงได้คิดทำหัวไว้ ข้างหนึ่ง หาไปข้างหนึ่ง ก็แล้วรีบทำแล้ว จิงกล่าวว่า " พ่อพังก ๒ บรรดาพวกเจ้าทั้ง ๒ ตัวใด เหยียบปริมฝิ่ง, ตัวนั้นจึงถือเอาหาง ตัวใด เที่ยวไปในน้ำลึก ศีรษะองค์เป็นองค์ตัวนั้น ส่วนก่อนกลางนี้ จักเป็นของเรา ผู้ตั้งอยู่ในธรรม ที่จะเป็นของเรา ผู้อยู่ในธรรม " ดังนี้แล้ว คาบเอาก่อนกลางหลีกไป แม้นากทั้ง ๒ นั้น เดือดร้อน ได้ยินแล้วสุขจึงออกนั่นแล้ว พระศาสดา ครั้งทรงแสดงเรื่องอดีตนี้แล้ว ตรัสว่า " แม้นในอดีตากาล อุปนิษฐา ได้กระทำพวกเราไว้ดีร้อยอย่างนี้เหมือนกัน " ให้กุฎเผล่านั้นนอนแล้ว เมื่อจะทรงดินพระอุปนานะ จึงตรัสว่า " ภูมิลำหนหลาย ธรรมดาผู้จะสั่งสอนผู้อื่น พึงให้ตนตั้งอยู่ในคุณอันสมควรเสียก่อนที่เดียว " ดังนี้แล้ว ได้ตรัสพระคาถานี้ว่า :- "บัดนี้พึงตั้งตนนี้แล ในคุณอันสมควร ก่อน, พึงสอนผู้อื่นในภายหลัง จะไม่พึง ๑. ขุ. ชา. สุตกถ. ๒๗/๒๖๒ ตาทุรถกถา ๕/๑๓๓.