พระธัมปจกิฏฺฐกถา ภาค ๖ - ความสำคัญของการให้ทาน : หน้า 88/297

ประโยค - พระธัมปจกิฏฺฐกถา ภาค ๖ - หน้าที่ 86 นั้น มีแต่พระพุทธเจ้าทุก ๆ พระองค์ ครั้งเดียวเท่านั้น สตรเท่านั้น ย่อมจักแจง ( ทาน ) เพื่อพระศาสดาและภิกษุทั้งปวง [ ลักษณะของคนชั่ว ] ก่อมาดของพระราชาได้ 2 คน คือ กาพะ 1 ชุนะ 1 บรรดาขาม่าย 2 คนนี้ กาพ่อมดยิ คิดว่า "โอ ความเสื้อรอบ แห่งราชดารกุล ทรัพย์ประมาณ 14 โกฏิ ถึงความสิ้นไปโดย วันเดียวเท่านั้น กิณฑูหล่ำนี้บริโภคนานแล้ว จักไปนอนหลับ; โอ ราชดารกุลฉิบหายแล้ว" ส่วนชุนห่อมดีย คิดว่า "แม้ ทานของพระราชา ก็คิโร ๆ ไม่ดำรงในความเป็นพระราชา ไม่อาจ เพื่อถวายทานเห็นปานนี้ได้ พระราชาย่อว่าไม่ใส่ส่วนบุญแก่สัตว์ ทั้งปวง ย่อมไม่มี ก็รอณูปนทนานนี้ ในที่สุดตั๊กแตงแห่งพระศาสดา พระราชทรงรับบาตรเพื่อมง กรองค์โมทนา พระศาสดา ทรงดำริว่า "พระราชา ถอยมหาทาน เหมือนให้ห้วนำใหญ่เป็นไปอุ ฯ มหาชนเป็นอร่อยจิตใจโล่งใส หรือไม่หนอ ?" พระองค์ครรงทรบาวาจิ ต ของอาณามัยเหล่านั่น แล้ว ทรงทราบว่า "ข้าเราถักอูญโมทนาให้สมควรแก่ทานของพระ ราชาไว้" ศิษะของกาหอามาตดิจักแตก 3 เสียง ชุนหอามาตดิ จักตั้งอยู่ในโศภิตติผล " ทรงอาลัยความอนุเคราะห์ในกาหอามาตดิ จิงตรพระภาค 4 บาทเท่านั้น แค่พระราชดำรงถวายทานเห็นปาน นี้ ประทับยืนอยู่แล้ว เสด็จลูกอาสนะไปสู่พระวิหาร