พระจารึกภูมิ - ภาค ๖ : หน้า 286/297

ประโยค - พระจารึกภูมิถูกนำแปล ภาค ๖ - หน้าที่ 284 แกเรา รับขนมก็จริง, ถึงกระนั้นนั้น พระองค์ก็ยังไม่สวยขนมนัน; คงประทานให้แก่ก้าหรือสนับข้างหน้า เสด็จไปยังพระราชมณฑิรของพระราชารือเรือนของมหาอํามาตย์แล้ว จักสวยโกษะอันประณีตแน่แท้." แม่พระศาดา ก็ทรงดำรว่า " นางปุญฉนนัน คิดอย่างไร หนอเธอ ? " ทรงนาวารจิตของนางแล้ว จึงทอดพระเนตรดูพระ ตอนเท อนเท กระ องนกร ควานนเทกระ แล้วทรงแสดงอาการที่จะประทับบัง พระเกราะได้ปลาดจิวรวญ. พระศาดา ได้ประทับนิ่งทำกิจ ณ ภายในพระนคร นั่นเอง. เทพาในห้องแห่งจักรวาทึงสิ้น บึบโอรสอันสมควรแก่ เทพาและมนุษย์ทั้งหลาย ให้เหมือนรองผึ้งแล้ว ใส่ลงในนมนัน." ส่วนบางปุญฉนนัน ได้ยืนแลดูอยู่, ในเวลาเสร็จภิกิจ พระเกราะได้ถวายบำ พระศาดา ทรง ทำภิกิจเสร็จแล้ว ศรัลย์นางปุญฉนนัน ศรัลว่า " ปุณณา เพราะ เหตุไร เจ้จึงดูหมิ่นสาวทั้งหลายของเรา ? " นางปุญฉนนัน หม่อนฉันนี้ได้คุ้มกัน พระเจ้าข้า. พระศาดา. เมื่อเป็นเช่นนั้น เจ้านลูกสาวทั้งหลายของเรา แล้วพูดอย่างไร ? นางปุณฉนนัน หม่อนฉันนี้คิดเท่านี้ว่า ' เราไม่ถึงความหลับ ก็ เพราะอุบัติปัจจัยอันนี้ก่อน, ท่านผู้เจริญทั้งหลายไม่เข้าถึง ความหลับ เพื่ออะไรนั่น, ความไม่พอฤติอันก็เกิดในบูญรูป หรือ อุปปีวัตตรายเพราะงู ถามมีเป็นแน่' พระเจ้าข้า.