พระธัมมวาทภูฎอแปล ภาค ๖ - หน้าที่ 165 : หน้า 167/297

ประโยค - พระธัมมวาทภูฎอแปล ภาค ๖ - หน้าที่ 165 ส้มมาสัมโพธิแล้ว ในสมัยนั้น ทรงอัศจรรย์สาวกดี ประทับอยู่ ในพระเชตวัน ในเวลาวันรุ่ง ทรงตรวจดูสวัสดิ์โลก ทรงเห็น อัคคัพพราหมณ์พร้อมด้วยเหล่ามนตรา ผู้เข้าไปนภายในน่ายคือพระ ญาณของพระองค์แล้ว ทรงทราบว่า "ชนเหล่านี้แม้ทั้งหมดเป็น ผู้ถึงพร้อมด้วยอุปนิสัยแห่งพระอรหัต" ในตอนเย็น ตรัสะพระ มหาโมคคัลลานะว่า "โมคคัลลานะ เธอเห็นอัคคิตพราหมณ์ ผู้มาหาชนนั่งเล่นเข้าไปโดยทางไม่ใช่ท่ำไหม? เธอรู้ไป ให้โอกาส แก่มหาชนเหล่านั้น." พระเถระ: ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ชนเหล่านี้เป็นอันมาก ข้าพระองค์ผู้เดิวนังมิได้, ถ้าแม้พระองค์จักเสด็จมาใช้รัช, ชน เหล่านั้นก็เป็นอันพึงมิได้ พระศตด: โมคคัลลานะ แม้จะก็กล้า, เธอจงล่วงหน้า ไปก่อน. พระเถระ: กำลังเดินไปเที่ยว พลางคิดว่า "ชนเหล่านั้น ทั้ง มีความ ทั้งมีมาก ถ้าจะจับพออะไร? ในที่ประชุมของชนทั้งฝง ใช่? ชนแม้ทั้งหมด พึงลุกขึ้น โดยความเป็นพวก ๆ กัน" ยัง ฝันมีฝายบให้ตกลงแล้ว ด้วยอาณูภาพของตน ชนเหล่านั้น เมื่ ฝันมีฝายบตกอยู่, ต่างก็ลุกขึ้นแล้ว ๆ เข้าไปยังบรรดาศาลาของ ตน ๆ. พระเถระยืนอยู่ที่ประบรรดาศาลาของอัคคิต กล่าวว่้า อัคคิตดู, เขาได้ยินเสียงของพระเถระแล้ว กล่าวว่า "นั่นเป็น ใคร?" เพราะความเป็นผู้กระด้างเพราะมานะว่า "ในโลกนี้ใคร ๆ