พระธรรมปฏิทองฉบับแปล ภาค ๖ - หน้าที่ 100 : หน้า 102/297

ประโยค - พระธรรมปฏิทองฉบับแปล ภาค ๖ - หน้าที่ 100 [ มารเสียใจเพราะพระองคค์ตรัสรู้ ] ในสมัยนั้น มารถึงความโทมนัสแล้ว นั่งที่หน้ามากใหญ่ พลาง รำพึงว่า "เราติดตามมาดตลอดกาลมีประมาณเท่านี้ แถคอยแง่ง จับผิด ก็ไม่เห็นความพลังพลาดอะไร ๆ ของสิทธิชะนี้ นับนี้เธอ ก้าวล่วงวิถีของเราไปเสียแล้ว" ที่นั้น ธิดาของมารนั้น ๓ คน เหล่านี้ คือ "นางดุษณา นางอรดี นางราจา" คำว่า "บิดาของ เราไม่ปรากฏ" บัดนี้ท่านอยู่ที่ไหนหนอ ?" มองหาดู จึงเห็น บิดานี้ผู้นี้แล้วอย่างนั้น จึงเข้าไปหาแล้ว ได้ถามว่า "คุณพ่อ เพราะเหตุไร ? คุณพ่อจึงมีทุกข์ใจ" นั้นนาง จึงเล่าเนื้อความนั้น แก่จีดเหล่านั้น. ลำดับนั้น ธิดาเหล่านั้น จึงบอกกะแมผู้ด่านั้นว่า "คุณพ่อ คุณพ่ออย่าคิดเลย, พวกฉันจึงทำเขาให้อยู่ในอำนาจของตน แล้วนั้นมา." มาร. แม้หลาย ใคร" ก็ไม่อาจทำเขาไว้ในอำนาจได้. ธิดา. "คุณพ่อ พวกฉันชื่อว่าเป็นหญิง, พวกฉันจักผูกเธไว้ ด้วยบ่วงมึจืออาจเป็นต้นแล้วนามา ในบัดนี้แหละ; คุณพ่ออย่า คิดเลย" แล้วพานเข้าไปเฝ้าประดาศดกความว่า " ข้าแต่พระสมณะ พระสมณะ มีใดทรงใฝ่พระหฤทัยถึงอดคำของธิดามารเหล่า นันแล, ไม่ทรงสิลพระเนตรทั้ง ๒ นี้ดูเลย. พวกฉันมา คิดกัน อีกว่า "ความประสงค์ของพวกบูรณ์ สูง ๆ ต่ำ ๆ แล, บางพวกมิ [ ธิดามารประลำประโลมพระศาสดา ] พระศาสดา มิได้ทรงใฝ่พระหฤทัยถึงอดคำของธิดามารเหล่า นันแล, ไม่ทรงสิลพระเนตรทั้ง ๒ นี้ดูเลย. พวกฉันมา คิดกัน อีกว่า "ความประสงค์ของพวกบูรณ์ สูง ๆ ต่ำ ๆ แล, บางพวกมิ