พระธรรมปกิจกุฏฐ์แปล ภาค 6 - หน้า 170 : หน้า 172/297

ประโยค - พระธรรมปกิจกุฏฐ์แปล ภาค 6 - หน้า 170 เพราะบุคคลอัสัยสรณะนั้นย่อมไม่พ้นจากทุกข์ ทั้งปวงได้ ส่วนบุคคลใดถึงพระพุทธ พระธรรมและพระสงฆ์ว่าจะดีที่พึ่ง ย่อมเห็นอริยะ- สัง 4 ( คือ ) ทุกข์ เหตุให้เกิดทุกข์ ความกว้าง สังทุกข์ และมรรคมือลง ็ อันประเสริฐ ซึ่ง ยังสัตว์ไว้ถึงความสุขแห่งทุกข์ ด้วยปัญญา ชอบ; สรรคะนั้นแสดงของบุคคลนั้นๆ เมื่อตน สภาพ เพราะบุคคลอัสัยสรณะนั้น ย่อม พ้นจากทุกข์ทั้งปวงได้." [ แก้รถ ] บรรดามนั่นบทว่า พุฒ ได้แก่ พุฒ แปลว่าจะมาก. บทว่า ปฏพูฏาน เป็นต้น ความว่า มนุษย์เหล่านั้น ๆ อันนั้นนั้น ๆ คุกามแล้ว อยากนำจากภัย หรือปรารถนาลาภทั้งหลายมีการได้บุตรเป็นต้น ย่อม ดึงดูดมั่ง มีญฺญูทั้งหลาย มุ่งเขาชื่ออิสิลิลวะและอาวุธเป็นต้น ป่าทั้งหลาย มีป่ามหาวันและป่าโสภาคาสวนเป็นต้น อารามทั้งหลาย มีเววูชา และชีวกัมพว่านเป็นต้น และรุกขเจดีย์ทั้งหลาย มีอุทเทนีและ โคดมเจดีย์เป็นต้น ในที่นั้น ๆ ว่าเป็นที่พึง สองว่าจา เนต ตสรณ์ ความว่าก็สรณะ แม้ทั้งหมดย่อมไม่เกยม ไม่อุดม, ด้วยว่า บรรดาสัตว์ทั้งหลายผู้มีความเกิดเป็นต้น เป็นธรรมดา แม้ผู้หนึ่ง อภัยสรณะนั้น ย่อมไม่พ้นจากทุกข์ทั้งปวง มีชาติเป็นต้นได้.