พระธัมม์โพธิ์ฉบับแปล ภาค 6 - หน้า 267 : หน้า 269/297

ประโยค - พระธัมม์โพธิ์ฉบับแปล ภาค 6 -หน้า 267 ทุกอย่างในโรงครัวใหญ่ว่ายังว่า " พวกท่านจงต้มข้าวมาตั้งนี้" ง ครั้งนั้น สามีของนาง คิดว่า " พรุ่งนี้เป็นวันหุบปากรา ยืนตรงหน้าต่างๆ ป้ายหน้าบางโรงครัวใหญ๋ ตรวจดูอยู่ด้วยคิดว่า " นางอันพธลนั้น เทียวทำอะไรอยู่หนอแล ? " แลเห็นอิฐเศษฐี นั่น บุญนมอบไปด้วยเหงื่อ เปลือยด้วนแล้ว มอแม่มด้วยถ่านและ เขมา เทียวจัดทำอยู่เช่นนั้น จึงคิดว่า " พุไธ หญิงอันธพาล ไม่เสวยสมบัติสิทธิ์เช่นนี้ ในฐานะเห็นปานนี้, กลับมีจิตดีดินว่าว่า ' เราจักอุปฐากสมณะศิริโยโลน, เทียวไปได้ " จึงหัวเราะแล้ว หลบไป. เมื่อเศรษฐีบุตรนั้นหลบไปแล้ว นางสิริมา ซึ่งมิอยู่ในที่ใกล้ของ เขาคิดว่า " เศรษฐบุตรนั้นมองดูอะไรหนอ ว่า จึง มองลงไปทางหน้าต่างนั้นแหละ เห็นนางอุตตราแล้วคิดว่า " เศษฐี- บุตรนี้หัวเราะก็เพราะเห็นนางคนนี้, ความชิดชมของเศรษฐบุตรนั้นมี กับด้วยนางเป็นแน่." [ นางสิริมา หญิงนางอุตตราอายุเนื้อครดู ] ได้ยินว่า นางสิริมา นั้นอยู่เป็นพาหิรตกตรโนเรือนนั้นตลอด ถึงเดือน เสวยสมบัติยันอยู่ ถึงไม่รู้ว่าตัวเป็นหญิงภายนอก ได้ ทำความสำคัญว่า " ตัวเป็นแม่เจ้าเรือน." นางพดอามาตรต่ออ่าง อุตตรว่า " จักต้องยังทุกข์ให้เกิดแก่กัน." จึงลงปราสาท เขา ไปสู่โรงครัวใหญ่ เอาทีพัตสัปป้อนเด็ดดลามในที่ทอคบแล้ว