ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประชาคม - พระธัมม์ฤทธิ์ฉบับแปล ภาค ๖ - หน้าที่ 233
[ พราหมณ์นับถือพระองค์คงคล้าย ]
ครั้นในวันที่หนึ่ง พราหมณ์ กราบทุกพระองค์ว่า " พระ
โคดมผู้เจริญ ท่านมาบอกแล้ว ตั้งแต่วันที่ข้าพเจ้าเฝ้าสงบ เรากล้าของข้าพเจ้า จักผลิดผล ล้าพเจ้าจักแบ่งปันกาน้านบ้าง ยัง
ไม่ให้ท่าน ข้าพเจ้าเองก็จักไม่เคี้ยวกิน ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป ท่านเป็น
สหายของเรา ."
[ ข้าวกล้าเสียหาย ]
คร้งโดนข่มยื่นอีก ข้าวกล้าของพราหมณ์นั้นก็ผลิดผลแล้ว เมื่อ
พราหมณ์นััน ทำถึงทั้งปวงเพื่อการเกี่ยว ด้วยตั้งใจว่า " ข้าว
กล้า ล้าพเจ้าผลิดผลแล้ว, เราจักให้เกี่ยวตั้งแต่วันนี้ไป, " มาหเมน ยัง
ฝันให้ตกลงคืน พาเอาข้าวกล้่าไปหมด นา ได้เป็นเช่นกันกับปั้น
เขาถางเอาไว้.
[ พราหมณ์เสียใจเพราะท่านไม่ได้ผล ]
ก็พระศาสดา ได้ทรงทราบแล้ว ในวันแรกที่เดียวว่า " ข้าว
กล้ำนั้น จักไม่ผลิดผล." พราหมณ์ ไปแล้ว แต่เช้าตรู่ ด้วยคิดว่า
" เราจักตรวจดูข้าวกล้า " เห็นแต่น่าเปล่า เกิดความโศกาเป็นกำลัง
จึงคิดว่า " พระสมฺโคดมมาสู่ของเรา ตั้งแต่คราวที่เฝ้าถาง
นา, แม้เรา ก็ได้กล่าวθท่านว่า ' เมื่อข้าวกล้านี้ผลิดผลแล้วจัก
แบ่งส่วนให้แก่ท่านบ้าง, ยังไม่ให้ท่านแล้ว เรเองก็ไม่เคี้ยวกิน,
ตั้งแต่ต้นเป็นต้นไป ท่าน เป็นหาสาหของเรา, ความปรารถนาในใจ