ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโปด - พระธรรมปฏิทักษ์ฉบับแปล ภาค ๖ หน้า ๑๐๖
ยังไม่เป็นสัมมาทิฏฐิ, ไม่เป็นมิจฉาทิฏฐิ, วงตามเป็นกลาง, เขากล่าวว่า
"จันทน์แดงในเรือนของเรามีมาก, เราเอาจันทน์แดงทำอะไรหนอ
แล้ว?, ที่นั่น เขาได้รับความคิดอย่างนี้ว่า 'ในโลกนี้ พวกที่กล่าวว่า
เราเป็นพระราหันต์' มีอยู่มาก, เราไม่รู้จักพระราหันต์ แม่สลวก์
หนึ่ง, เราจักให้ประกอบเครื่องกลิ้งในเรือน ให้กลิ้งมาตรแล้ว
ใส่สาเหลาก้อยในอากาศประมาณ ๖๐ คอก โดยเอาไมไม่ผ่าดกัน
ขึ้นไปแล้ว จะกว่า' ถ่าว่า พระราหันต์มีอยู่, จงมาทางอากาศ
แล้ว ถือเอาบาตรนั้น', ผู้ใดก็คือบาตรนั้นได้, เราพร้อมด้วยบุตร
และภรรยา จักถึงผู้ที่เป็นสรณะ," เขาให้กลิ้งมาตร โดยทำองที่คิด
ไว้วันแหละ ให้กขึ้นโดยเอาไหม่ต่อ ๓ ๓ กันขึ้นไปแล้ว说道ว่า
"ในโลกนี้ ผู้ใดเป็นพระราหันต์, ผู้เป็น จงมาทางอากาศ ถือเอาบาตรนี้."
[ ครูทั้ง ๖ อยากได้มาตรไม้จันทน์ ]
ครูทั้ง ๖ กล่าว่า "มาตรนั้น สมควรแก่พวกข้าพเจ้า, ท่านจง
ให้มาตรนั้นแกพวกข้าพเจ้าเสียเถิด."เศรษฐีนั้น กล่าวว่า "พวก
ท่านจงมาทางอากาศแล้ว เอาไปเกิด"
ในวันที่ ๖ นิครานาญบุตร ส่งพวกอัครวาสีไปร้วยสั่งว่า
"พวกเจ้าจงไป, จงพูดคะเศรษฐูอย่างนี้ว่า' บรรดานั้น สมควรแก่'
อาจารย์ของพวกข้าพเจ้า, ท่านอย่าทำการ่มทางอากาศเพราะเหตุแห่ง
ของเพียงเล็กน้อยเลย, น้อยว่า ท่านจงให้บาตรนั้นเกิด. " พวกอัน-
เทวาสีไปพูดคะเศรษฐูอย่างนั้นแล้ว. เศรษฐี กล่าวว่า "ผู้ที่สามารถ