พระธรรมปิฎกฉบับแปล ภาค ๖ - หน้า ๒๐๕ : หน้า 207/297

ประโคด - พระธรรมปิฎกฉบับแปล ภาค ๖ - หน้า ๒๐๕ พระองค์ผู้เจริญ พระดิศสะเภระ ไม่มีความรักในพระองค์." พระ- ศาสดา รับส่งให้ท่านมาบแล้ว ตรัสถามว่า "ดิสิสะ เหตุไร? เธอ ถึงทำอย่างนี้," เมื่อท่านกราบถวายอภิวาทของตนแล้ว ประทับ สาธุการว่า "ดีละ ดีละ" แล้วก็ว่า "ภิกษุทั้งหลาย ผู้มี ความรักในเรา จงเป็นเหมือนดิสะสะเกิด; แม้นคนจะทำการบูชาอยู่ ด้วยของหอมและระเบียบคอไม้เป็นต้น ไม่ชื่อว่าบูชาเรเลย, แต่ คนผู้ปฏิบัติธรรมควรแก่ธรรมนันหนอและ ชื่อว่าบูชาเรา" แล้วรัสด พระคาถานี้ว่า:- " บุคคลดีรมสันเกิดแต่รวาว และรสพระ- นิพพานเป็นที่เข้าไปลงง ดื่มรสปีติอันเกิดแต่ ธรรม ย่อมเป็นผู้ไม่มีความกระวนกระวาย ไมมี่ บาป." [ แก้วรถ ] บรรดาบทเหล่านั้น บทว่า ปัจฉริสะ ความว่า ซึ่งรสอันเกิด แล้วแต่วิโกษา ช่งความสุขอันเกิดแต่ความเป็นผู้เดียว. บทว่า ปิติวา ความว่า ดื่มแล้วด้วยความสามารถแห่งอันเป็นผู้ ทำกิจอันกกนดนรผู้ทุกข์เป็นต้น ทำให้แจ้งโดยความเป็นอารมณ์. บทพระคาถาว่า รัส อุปสมุสรฯ ความว่า ดื่มแล้วซึ่งรส แห่งพระนิพพาน อันเป็นที่เข้าไปลงบิณฑบัจจคือ. สองบทว่า นิทกโร โหติ ความว่า ภิกษุผิวฺฉานสาฯ ชื่อว่า เป็นผู้ไม่มีความกระวนกระวาย และไม่มีบาป เพราะความไม่มีความ