พระธัมมานุทูตฉบับแปล ภาค ๖ - หน้าที่ 265 : หน้า 267/297

ประโยค - พระธัมมานุทูตฉบับแปล ภาค ๖ - หน้าที่ 265 เศรษฐีให้นายตราของตน เขาพูดว่า "ผมให้ไม่ได้," เมื่อเศรษฐี ในกรุงราษฎ์กฤ์ พูว่า "จงอย่าทำอย่างนั้น ท่านอาศัยฉันอยู่ตลอด เวลาถึงเพียงนี้เท่านั้น จึงได้สมบัติ จงให้รำแก่นายตราของฉันดิ" จึงกล่าวว่า "นายตรานั้นเป็นมิจฉาทิฏฐิ ส่วนติผมเห็นต่าง จากพระรัตนะแท้ ๆ แล้ว ไม่อาจเป็นไปได้, ผมจึงถอดถอนให้บุตร ของท่านนั้นไม่ได้เลย." ครั้งนั้น กุลบุตรทั้งหลายมีเศรษฐีและกุ้มดีเป็นต้น เป็นอัน มาก วิวรดว่า "อย่าหลบความสนสนานกับครอบเศรษฐีใน กรุงราษฎ์นี้," จงถิถิถิให้บุตรของเขา็ด." เขารับคำของ กุลบุตรเหล่านี้แล้ว ได้ก็ถิถิถิให้ ในดีที่มีฤทธิ์เดือนอาสาฬะ. จำดีแต่เวลาไปสู่พระสุทธะสมแล้ว นางมีได้ ๆ เพื่อจะเข้าไป หากิฏุหย่อมิภูกัญญุ หรือเพื่อถวายอาหารหรือฟังธรรมเลย เมื่อลงไป ได้ประมาณ ๒ เดือนครึ่ง ด้วยอากาศอย่างนี้, นางจึงถามสาวใช้ผู้อยู่ ในสำนักว่า "เวลานี้ ภายในพระรา ยังเหลืออีกเท่าไหร่ ?" สาวใช้ ยังอยู่กอีกครึ่งเดือน คุณแม่. นางส่งข่าวไปให้บิดว่า "เหตุใดน บิดาจึงฉันไว้ในเรือน มีรูปอย่างไร ? การที่บิดาทำฉันให้เป็นคนเสียโฉม แล้วประกาศว่า เป็นทาสี ของชนพวกอื่น ยังจะประเสริฐว่า, การที่ยกให้แก่ตระกูล มิจฉาทิฏฐิ เห็นบาปนี้ ไม่ประเสริฐเลย, ตั้งแต่เวลาคำฉันมาแล้ว ดีฉัน ไม่ได้บูชามั่งสักอย่างในประเภทญาติกรมพนเห็นกิเลสมันเป็นต้นเลย."