พระบรมปฏิอฐฉบับแปล ภาค 6 - หน้าที่ 263 : หน้า 265/297

ประโยค - พระบรมปฏิอฐฉบับแปล ภาค 6 - หน้าที่ 263 นายปุณณะ ชาตรวรรนี้ ข้าพระองค์ได้ถวายไม้สนและน้ำ บัวนาปาแก่พระธรรมเสนาบดี ส่วนภรรยาของข้าพระองค์ ได้ถวาย กฏที่เขานำมาให้ข้าพระองค์แก่พระธรรมเสนาบดีนั้นเหมือนกัน พระราชา ทรงสับค้าน และแล้วตรัสว่า " พ่อูเจริญ ได้ฉันว่า ทานที่ท่านถวายพระธรรมเสนาบดี แสดงวิบากในวันนี้เอง " แล้ว ตรัสถามว่า " พ่อ เราจะทำอย่างไร ?" พระปุณณะ ขอดพระองค์ส่งกวีขึ้นไปหลาย ๆ พัน ให้นำ ทองคำมาเกิด พระราชาทรงส่งกวีขึ้นหลายไปแล้ว เมื่อพวกทรามรุบพูด ว่า " เป็นของพระราชา " ถือเอาอยู่ ทองคำที่เขาเอาแล้ว ๆ ย่อมเป็นดินอย่างเดิม พวกเขาไปถวายพระราชา ถันพระองค์ ตรัสถามว่า " ก็พวกค้านพูดจะอะไร ? จึงถือเอา " จึงถามว่า " พูดว่า 'เป็นพระราชทรัพย์ของพระองค์."' พระราชา หาใช้ทรัพย์ของเราไม่, พวกเจ้ากไป, จงพูด ว่า 'เป็นทรัพย์ของนายปุณณะ' ถือเอาเกิด พวกเขาทำอย่างนั้น ทองคำที่เขาถือแล้ว ๆ ได้เป็นทองคำ แท้. พวกเขาจึงบ่นทองคำนี้หมดมา ทิ้งทำเป็นทองไว้ ที่ท้องพระ ลานหลวง. ( ทองคำทั้งหมดนั้น) ได้เป็นกองสูงประมาณ ๘๐ ศอก. [นายปุณณะ ได้รับตำแหน่งเศรษฐี] พระราชาทรงรับสั่งให้ชาวพระนครประชุมกันแล้ว ตรัสถาม ว่า "ในพระนครนี้ ใครมีทองคำดังเพ่นี้บ้าง ?"