พระธรรมบทที่ถูกอภินาถ ภาค ๖ - หน้าที่ 30 : หน้า 32/297

ประโยค - พระธรรมบทที่ถูกอภินาถ ภาค ๖ - หน้าที่ 30 เหตุคือความเป็นผู้ผุศิลลิ้ล ห่มห่อรวบรัดรัดชื่อซึ่งบุคคลผู้ผุศิลลิ้ล ล่วงส่วนไปในอาบายทั้งหลายมีรถเป็นต้น เหมือนเผ่านานราย รัศมีต้นสาละฉะนั้น" ดังนี้แล้ว ศรัทธาพระกนูรน้ำว่า:- "ความเป็นผู้ผุศิลลิ้ลลิล่วน รวบรัด (อัดภาพ) ของบุคคลใด จุดเผ่านานราย รัศมีต้นสาละ ฉะนั้น บุคคลนั้น ย่อมทำตนอย่างเดียวกัน กับที่โจ้หัวใจ ปราศจากนามให้ตนะนั่น." [แก้รอร] ความเป็นผู้ผุศิลลิ้ลโดยส่วนเดียว ซื่อว่า อุจจนทุลุลยู่ ในพระคาถานั้น บุคคลผูเป็นกุศลสติ ทำอุกคคลกรรมบง ๑๐ ตั้งแต่เกิดดิ์ดี ผู้เป็นบรรพชิต ต้องกุศลบัง ตั้งแต่บวชมสมบดี กล่าวว่า ผู้ผุศิลลิ้ลล่วน แต่ว่า อุจจนทุลุลยู่ นี่ พระผู้พระภาคตรัสในพระคาถานั้น ทรงหมายเอาความเป็นผู้ศิลลิ้ลอันแล้วตามติดของบุคคลผูศิลลิ้ลใน ๒-๓ องค์พระ องค์นั้น ต้นหานอันอาศัยพาว ๖ ของผุศิลลิ้ลเกิดขึ้น บัดทิตย์ึงทราบว่า "ความเป็นผู้ศิลลิ้ล" ในพระคาถานี้ บทพระคาถาว่า มาฎูวา ลาสมิโวตตติ ความว่า ความเป็นผู้ศิลลิ้ล กล่าวคือค้นหา รวบรัด คือหัวบั้นอัศจภาพของบุคคลใด ตั้งอยู่ เหมือนเผ่านานราย รัศมีต้นสาละ คือปกคลุมทั่วทั้งหมด ๑. แปลว่า อภินาถหนัก ได้แก่อภินาถ และสังคามิสมส.