ความรักและความโศกในพระธัมม์โพธิ์ฉบับแปล ภาค ๑ : หน้า 232/297

ประโยค - พระธัมม์โพธิ์ฉบับแปล ภาค ๑ - หน้าที่ 230 [ ความรักอาให้รทมทุกข์ ] แม้ว่ามา ก็ถามอยู่เสมอว่า "มาแล้วหรือ?" ชนทั้งหลายไม่บอกแก่กูมารนั้น ซึ่งถามอยู่ด้วยความสนใจอย่างยิ่ง โดยผลงานเดียวทำการอำพรางเสีย ๒-๓ วันแล้ว จึงบอกเรื่องนั้น. กุมารนั้น เกิดโทมนัสขึ้นว่า "เราไม่ได้สมาคมกับหญิงชื่อเห็นนั่นเสียแล้ว" ได้เป็นผู้ทุกข์คือโศกประหนึ่งภูเขา ท่วมทับแล้ว. [ พระศาตำรงแสดงอุบายระงับความโศก ] พระศาตำรงเห็นอุปปสัชของกุมารนั้น เมื่อเสด็จไปบินทบาด จึงได้เดี๋ยวไปยังประตูเรือนนั้น. ลำดับนั้น มารคาบิดาของกุมารนั้น อัญเชิญพระศาตำรงไปภายในเรือน แล้วอังศ โดยเคารพ ในเวลาสร้างผัดกิจ พระศาตา ตรัสถามว่า "อนิตดิคัมกุมาร ไปไหน?" มารคาบิดา. พระเจ้าข้า อนิตดิคัมกุมารนั้น อดอาหาร นอนอยู่ในห้อง. พระศาตด. จงเรียกเธอมา. อนิตดิคัมกุมารนั้น มาตายังบังคนพระศาตแล้ว นั่ง ณ ส่วนบ้างหนึ่ง, เมื่อพระศาตดำรัสถามว่า "กุมาร ความโศกมีหม่าลัง เกิดขึ้นแล้วแก่เธอ หรือ?" จึง ราบว่าระ "บ้านแต่พระองค์ผู้เจริญ พระเจ้าข้า, ความ โศกมีหม่าลัง เกิดขึ้นแก่ข้าพระองค์ เพราะได้ยินว่า