พระจัมปิ่งกูฤดูกาลเปล่า ภาค 6 - หน้า 75 : หน้า 77/297

ประโยค - พระจัมปิ่งกูฤดูกาลเปล่า ภาค 6 - หน้า 75 นางปริพิพัฒชิกานหนึ่ง ชื่อว่า จิญามาณวิดา เป็นผู้ทรงฐอันเลอ โฉม ถึงความเลิศด้วยความงาม เสมอ นางเทพอัปสรฉะนั้น รัศมีอ้อม เปล่งออกจากศรีษะของนางนั่น [ นางจิญามาณวีกับอาสาพวกเดียวกัน ] ลำดับนั้น เดียดดีย์ผู้มีความรู้เจียมแหวคนหนึ่ง กล่าวอย่างนี้ ว่า " เราทั้งหลายอาศัยนางจิญามาณวิกา พึงยังโทษให้เกิดขึ้นแก่ พระสมเด็จโดม ยอฉลากัณยะ ( ของเธอ ) ให้จิบหายได้ " เดียดยี เหล่านัน รับรองว่า " อุบายนี มียู " ต่อมา นางจิญามาณวีกันนั้น ไปสู่อตรมของเดียดดีย์ ให้ว้แล้วได้เนื้อนอยู่ พวกเดียดดีย์ไม่พูดคุยกับ นาง. นางจิญามาณวิกา กล่าวว่า " เรามิโทษอะไรหนอแล ? แม้พูดครั้งที่ 3 ว่า " พระผู้เป็นเจ้าทั้งหลาย ดินานไหว " ดังนี้แล้ว ถึงพูดว่า " พระผู้เป็น เจ้าทั้งหลาย ดินานมีโทษอะไรหนอแล ? เพราะเหตุอะไร ท่านทั้งหลาย จึงไม่พูดกับดีย์น " เดียดดีย์. น้องหญิง เจ้าของไม่ทราบซึ่งพระสมเด็จ โดม ผู เมียบัญชีแห่งพระทั้งหลาย เทสรว่า ท่านทั้งหลายให้สื่อสารลากัณกระ หรือ ? นางจิญามาณวิกา. ดินานยังไมทราบ เจ้าทำ, ศในเรื่องนี้ ดินาน ควรทำอย่างไรเล่า ? เดียดดีย์. น้องหญิง ถ้าเจ้าปรานาทความสุขแก่ทั้งหลาย ใช่รึ จงยอโทษให้เกิดขึ้นแก่พระสมเด็จ โดม แล้ว ยลากัณกระ ให้ฉันหายเพราะอาทิตย์ดน นางกล่าวว่า " คือจะ พระผู้เป็นเจ้าทั้งหลาย, ข้อนึ่งเป็นภาระ