การรักษากายและจิตใจตามพระธรรมปัทฏิฤาษี : หน้า 297/297

ประโยค - พระธรรมปัทฏิฤาษี ภาค ๖ หน้า 295 [แก้ธรรม] บรรดาบทเหล่านั้น บทว่า กายปุโจปี ได้แก่ พึงรักษากาย ทุจริต ๑ อย่าง: สองบ่งว่า กายเนุ สุตโต ความว่า พึงห้ามการเข้าไปแห่ง ทุจริตในกายวาจา สำรวมไว้แล้ว คือ มีการปิดแล้ว; ก็เพราะ บุคคลละกายทุจริตแล้วประพฤติดีสุขธรรอยู่ ชื่อว่า ย่อมกระทำกรรมมัน แม้บ้าง ๒ อย่าง; ณั้นพระองค์จึงตรัสว่า " กายฑุจริต หิตวา กายเนุ สุจริต จร." แม้ในภาคปาเป็นลำดับไป ก็ยืนยันทันกัน บทพระคาถาว่า กายเนุ สุตา ธีรา ความว่า บัณฑิตเหล่าใด เมื่อไม่ทำกายธรรมีปณิธานเป็นต้น ชื่อว่า สำรวมแล้ว ทางกาย, เมื่อไม่ทำจิวจุจิตรมีลักษณะเป็นต้น ชื่อว่า สำรวมแล้ว ทางวาจา, เมื่อไม่ให้ในูจิตรมีอารมณ์เป็นต้นชื่อว่ำสำรวมแล้วทางใจ; บัณฑิตเหล่านั้น ชื่อว่า สำรวมรอบคอบดีแล้ว คือ รักษาดีแล้ว คุ้มครองดีแล้ว มีภาวะอันปิดดีแล้ว ในโลกนี้. ในภาคบคทนา ขนเป็นอันมาก บรรดารุ่งแห่งหลาย มีโศภาคใดผลเป็นดังนี้แล. เรื่องภิกษุณูพพคี.ย จบ. โกวรรว รวณา จบ. วรรดิที่ ๑๗ จบ. ๑. ทุจริต ๓ อย่าง คือ ความประพฤติชั่วทางกาย เรียกกายทุจริต ๑ ความประพฤติชั่วทางวาจา เรียกวิจุจิต ๑ ความประพฤติชั่วทางใจ เรียกมโนทุจริต ๑.