พระธัมมปทูตฉฎกแปล ภาค ๖ - หน้า 214 : หน้า 216/297

ประโยค - พระธัมมปทูตฉฎกแปล ภาค ๖ - หน้า 214 เท้าทั้งสองข้างไว้แล้ว นั่งลงที่แผ่นคันดายอยู่ เขาคิดว่า "เราจักจวนมรรคดานนี้ แล้ว (หนี) ไป" ดังนี้แล้ว กล่าวว่า "แม่จ๋า หลักกันหน่อยก่อนเถิด, ฉันจักถ่ายอุจจาระจะ" ครั้งมารดานั่นหดเท้าแล้ว, ถอนออกไปสู่ทิศทางโดยเร็ว เข้าไปภิกษุ ทั้งหลาย อ้อนวอนว่า "ท่านผู้เจริญ ขอท่านบวชให้ผมเถิด" แล้ว บรรพชาในสำนักของภิทกสมันต์นั้น [บิดาออกบวชตามมุตตร] ลำดับนั้น บิดาของเขา (กลับ) มาแล้ว ถามมาว่า "ลูก ของเราไปไหน?" มารดาตอบว่า "นาย เมื่อกี้อยู่ที่นี่" บิดนั่น ก็เห็นดู เพื่อรู้ว่า "บุตรของเราอยู่ที่ไหนหนอเเล?" ไม่เห็นเขาแล้ว คิดว่า "ลูกของเราจำไปวิหาร" จึงไปสู่วิหารแล้ว เห็นบุตรบวช แล้วควรบูชาร้องไห้แล้ว กล่าวว่่า "พ่อ ทำไมเจ้าจึงให้เรา พนิพาค?" ดังนี้แล้ว คิดว่า "ก็เมื่อบุตรของเราบวชแล้ว บัดนี้ เรา จักทำอะไรในเรือน" ดังนี้ ตนเองก็บวชแล้วในสำนักของภิทกทั้งหลาย [ มารดาออกบวชตามมุตตรและสามี ] ลำดับนั้น มารดาของเขา คิดว่า "ทำไมหนอ ลูกและผัว ของเรา จึงชักช้อย, จักไปวิหารบวชเสียแล้วกระมัง? มองหา ชนทั้ง ๒ นี้น พลางไปวิหารเห็นชนแม้ทั้ง ๒ บวชแล้วคือว่า "ประโยชน์" อะไร ด้วยเรือนของเรา ในกาลแห่งชนทั้ง ๒ นี้บวชแล้ว?" แม้นตน เอง ก็ไปสำนักภิทกนี้ บวชแล้ว.