พระกาศเทธะในพระธรรมปิฎก : หน้า 37/297

ประโยค - พระธรรมปิฎกฐิติภักดีภา ภา 6 - หน้า 35 ๘. เรื่องพระกาศเทธะ * [๑๔๘] [ข้อความเบื้องต้น] พระศาสดา เมื่อประทับอยู่ในพระเชตวัน ทรงปรารภพระกาศเทธะ ศรัสพระธรรมเทศนานว่าก “โย สานัง” เป็นต้น. [พระกาศเทธะไม่ให้อุทธภูมิการไปฟังธรรม] ดังได้เงินมา หญิงคนหนึ่ง ในกรุงสาวัตดี ตั้งอยู่ที่แห่งมรรคา ทำนุบำรุงพระกาศเทธะนั้นอยู่ พวกในเรือนแห่งผู้คนของหญิงนั้น ฟังธรรมในสำนักพระศาสดาแล้ว กลับมาเรือนแล้ว สรรเสริญอยู่ ว่า “แม่ ชื่อว่าพระพุทธเจ้าทั้งหลายเป็นอัครสาวิกะ, แม่ พระธรรม- เทศนาไม่ไพเราะ” หญิงนั้น ฟังอัธยาศัยของคนพวกนั้นแล้ว จึงบอก แก่พระกาศเทธะว่า “ท่านเจ้าขา ดิฉันอยากจะฟังธรรมเทศนาของ พระศาสดาบ้าง.” เธอห้ามเขาว่า “อย่าไปนั่นเลย.” หญิงนั้น ในวันรุ่งขึ้น ก็อภิบาย แม้อนพระกาศเทธะนั้นห้ามอยู่ถึง ๓ ครั้งกี่ย อยากจะฟังอยู่บ้างแล้ว. มีคำถามอดเข้ามาว่า “ก็เหตุไฉน? เธอจึงได้ท้ามเขาเสีย.” แกว่า “ได้ยินว่า เธอได้ความเห็นเช่นนี้ ว่า “อุบาสกนี้ ได้ฟังธรรมในสำนักพระศาสนาแล้วจักแตกฉานเรื่อ เหตุบั้นเธอจึงได้มาหาเราเสีย. วันหนึ่ง หญิงนั้น บริโภคอาหารเสร็จสมาทานอุบโสมแล้ว * สมเด็จพระมหาท siamเจ้า กรมพระยาราชนันทนิต ประเมินเป็นตัวอย่าง พ.ศ. ๒๔๕๕. และทรงอธิบายไว้ดังท้าย.