พระธรรมมาภิวัฒนฉบับแปล: กฎแห่งพิน : หน้า 221/297

ประโยค - พระธรรมมาภิวัฒนฉบับแปล ภาค ๖ หน้าที่ ๒๑๙ 2. เรื่องกฎแห่งพิน โดนคนหนึ่ง * [๑๖๖] [ ข้อความเบื้องต้น ] พระศาสนา เมื่อประทับอยู่ในพระเทศวัน ทรงประกอบกฎมาภิวัฒน์ คนใดคนหนึ่ง ตรัสพระธรรมเทศนาว่า " ปิด ขาย ต" เป็นต้น. [ พระศาสนาสถิต'] ประจักษ์ความโศกของกฎมาภิวัฒน์ ความผิดยดว่า กฎมาภิวัฒน์ครับนูตรของตนทำทะแล้ว, อัน ความโศกถึงตรรณครอบงำ ไปสู่ป่า ช้า ร้องไห้ยุ่ย, ไม่อาจที่จะหัก ห้ามความโศกถึงกฎมาภิวัฒน์ได้. พระศาสดา ทรงพิจารณาดูสัตว์โลก ในเวลาใกล้รุ่ง ทรงเห็น อุปนิสัยโศกดับมิดมรรของกฎมาภิวัฒน์ กลับจากบิดาอบตาแล้ว ได้ ทรงพิจารณียเป็นอาจาสแนะแประรูปหนึ่ง เสด็จไปประตูเรือนของกฎมาภิวัฒน์ นั่น. กฎมาภิวัฒน์ ได้ฟังความที่พระศาสดาเสด็จมา คิดว่า " พระ ศาสดาจักทรงประสงค์เพื่อปฏิบัติธรรมากับด้วยเรา" จึงอัญเชิญพระ ศาสดาให้สดุดีไปสู่เรือน อุปาสนะแว่นในท่านกลางเรือน เมื่อพระ ศาสดาประทับบังสังแล้ว, ก็กลายอวยบังคมแล้ว นั่ง ณ ส่วนข้างหนึ่ง. ลำดับนั้น พระศาสดา ทรงถามกฎมาภิวัฒน์ว่า "อุบาส ท่าน ต้องทุกขเพราะเหตุอะไรหนอเเล ? " เมื่ องกฎมาภิวัฒน์ กราบทูลทุกข์ เพราะพลัดพรากจากบิดาแล้ว, ตรัสว่า "อย่าคิดเลย อุบาส, ชื่อว่าความดานี้ มิใช่อยู่ในที่ดีเอง, และมิใช่มำเฉพาะแก่บุคคล